ΠΡΟΣ:

ΚΕΔΕ

Υπόψη Δ.Σ. ΚΕΔΕ

Προέδρου Δ.Σ. κ. Ασκούνη

 ΘΕΜΑ: Προτάσεις ΠΕΔ Δυτικής Μακεδονίας για αλλαγές στον Καλλικράτη

 

Αγαπητοί συνάδελφοι,

Αγαπητέ Πρόεδρε, ,

 

Ενόψει της διαβούλευσης με το σχέδιο νόμου για αλλαγές στον Καλλικράτη, σας αποστέλλουμε τις προτάσεις της ΠΕΔ Δυτικής Μακεδονίας τις οποίες παρακαλούμε να ενσωματώσετε στη συνολική πρόταση της ΚΕΔΕ.

 

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΠΕΔ ΔΥΤΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ

 

ΓΙΑ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ ΥΠ.ΕΣ.

 

ΓΙΑ ΑΛΛΑΓΕΣ ΣΤΟΝ «ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ»

 

 

 

 

 

 

1. Είναι επιβεβλημένο να περιέλθουν στο σύνολό τους η υλοποίηση των διατάξεων των περ. 29-32 της παρ. 6 του άρθρου 94 του Ν. 3852/10 περί μεταφοράς του συνόλου των αρμοδιοτήτων των λαϊκών αγορών στους δήμους (έκδοση αποφάσεων για την ίδρυση, τη διάλυση και τον καθορισμό του τρόπου της εν γένει λειτουργίας των λαϊκών αγορών, περιλαμβανομένης και της χορήγησης των επαγγελματικών αδειών των παραγωγών).
2. Στη ρύθμιση περί ληξιπρόθεσμων οφειλών των Δήμων (υποχρεώσεις και απαιτήσεις κατά την 31-12-2011 για ΟΤΑ) να συμπεριληφθούν και οι Δημοτικές Επιχειρήσεις των Δήμων που δεν ανήκουν στο Μητρώο  Φορέων Γενικής Κυβέρνησης που τηρείται με ευθύνη της Ελληνικής Στατιστικής Υπηρεσίας.
3. Να ισχύσει ο Θεσμός της Δημοτικής Φορολογικής Ενημερότητας.
4. Να υπάρξει νομοθετική ρύθμιση σε σχέση με τα ΚΕΠ και τους υπαλλήλους αυτών, έτσι ώστε να δίνεται η δυνατότητα στους Δημάρχους να χρεώνουν και άλλες παρεμφερείς αρμοδιότητες χωρίς οιονδήποτε περιορισμό, να τους αποσπούν ή μετακινούν προς όφελος των αναγκών του Δήμου στο πλαίσιο πάντα της γενικότερης νομοθεσία, των αρχών και των διατάξεων περί των ΚΕΠ.
5. Αυτονόμηση Πόρων Τοπικής Αυτοδιοίκησης

 

Απαιτείται να αλλάξει η μορφή των πόρων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Οι Δήμοι πρέπει να αυτονομηθούν όσον αφορά τους οικονομικούς τους πόρους, με νομοθετική ρύθμιση, ούτως ώστε με αποφάσεις των Δημοτικών Συμβουλίων:

 

Να περιέρχονται στους Δήμους:

 

         1)         έσοδα από τέλη κυκλοφορίας,

 

         2)         το σύνολο των προστίμων για παραβάσεις του ΚΟΚ,

 

        

 

Επίσης να διατίθενται, από την κεντρική Κυβέρνηση πιστώσεις απαραίτητες για την κοινωνική πρόνοια και τον αθλητισμό και να μην εναπόκειται  στην οικονομική δυνατότητα των Δήμων.

 

1. Καθορισμός Αρμοδιοτήτων Δήμων

 

Απαιτείται να τροποποιηθούν οι διατάξεις οι οποίες προβλέπουν τις αρμοδιότητες των Δήμων όπως παρακάτω:

 

Να θεσμοθετηθεί ότι ο έλεγχος  των καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος και η σφράγιση αυτών θα γίνεται μόνο από την Ελληνική Αστυνομία.

 

1. Ο χρόνος κατά τον οποίον δημόσιοι υπάλληλοι εκτελούν χρέη δημάρχων, αντιδημάρχων και προέδρων Δ.Σ. να λογίζονται ως χρόνος πραγματικής συντάξιμης υπηρεσίας.
2. Να εξαιρεθεί το προσωπικό των Κοινωνικών Δομών και καθαριότητας της Αυτοδιοίκησης από το υπάρχον πλαίσιο προσλήψεων για να μην παρατηρούνται ελλείψεις στο προσωπικό.
3. Ειδικά για τους δήμους μικρών νησιών και τους ορεινούς δήμους ζητείται να καταργηθεί η αναλογία 1/5, η δυνατότητα πρόσληψης εποχικών από δίμηνο να γίνει εξάμηνο και να επανέλθει η μοριοδότηση της δημοτικής εντοπιότητας.
4. Σε δήμους κάτω των 20.000 να υπάρχει τη δυνατότητα να συμμετέχει με άλλα φυσικά ή νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου, συνεταιρισμούς, επιχειρήσεις δήμων ή περιφερειών σε εταιρείες ειδικού σκοπού.
5. Σε περίπτωση λύσης ανώνυμης εταιρείας ΟΤΑ α’ Βαθμού το προσωπικό να μεταφέρεται, με την ίδια σχέση εργασίας, σε αντίστοιχες κενές οργανικές θέσεις των δήμων, μετόχων ή νομικών τους προσώπων δημοσίου δικαίου.
6. Πρόβλεψη δυνατότητας συμμετοχής δήμων σε υφιστάμενες αστικές μη κερδοσκοπικές εταιρείες που έχουν ως σκοπό την προαγωγή της υγείας, της κοινωνικής μέριμνας και της αλληλεγγύης στα πλαίσια της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
7. Να δίνεται η δυνατότητα στους δήμους να αξιοποιούν παλαιά κτίρια για να χρησιμοποιηθούν ως κοινωνικά κέντρα, στέγες αστέγων και κοινωνικές κατοικίες.
8. Να ανασταλούν έως 31 Δεκεμβρίου 2013 οι διαδικασίες αναγκαστικής εκτέλεσης σε βάρος της κινητής και της ακίνητης περιουσίας των δήμων και των νομικών τους προσώπων δημοσίου δικαίου, η οποία επισπεύδεται για την ικανοποίηση χρηματικών απαιτήσεων κάθε μορφής. Να υπάρχει πρόβλεψη για τις εκκρεμείς δικαστικές αποφάσεις εις βάρος Δήμων εφόσον τελεσιδικήσουν να συμπεριληφθούν στα προς συμψηφισμό στις ρυθμίσεις περί ληξιπροθέσμων οφειλών των Δήμων που δημιουργήθηκαν πριν τις 31-12-2010. Προ της τελεσιδικίας των διαταγών πληρωμής να μη γίνεται αναγραφή στον Τειρεσία του υποχρέου Δήμου. Επίσης να επεκταθεί η ρύθμιση για τον συμψηφισμό οφειλών και να υπάρξει πρόβλεψη συγχώνευσης και αναστολής εκτέλεσης των ποινικών διώξεων για τις οφειλές των κοινωφελών επιχειρήσεων.
9. Να μειωθεί το εργολαβικό όφελος από 18% σε 12%.
10. Να δοθεί δυνατότητα σύναψης δανείου με το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων για ποσό που δεν καλύπτεται από τον συμψηφισμό των οφειλόμενων με τους παρακρατηθέντες πόρους.
11. Να μην χρειάζεται κλήρωση, ούτε απόφαση Δημοτικού Συμβουλίου για ορισμό επιτροπών διαγωνισμού.

 

1. Να μην υπάρχει αναστολή της άσκησης της επαγγελματικής δραστηριότητας των δημάρχων κατά την διάρκεια της θητείας τους καθώς είναι αντίθετη με το Σύνταγμα και την Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.
2. Να επανέλθει ο αριθμός των αντιδημάρχων σύμφωνα με τις αρχικές ρυθμίσεις του Καλλικράτη.
3. Να αποσυνδεθεί ο χρόνος διεξαγωγής των δημοτικών εκλογών από το χρόνο των ευρωεκλογών.

 

Οι εκλογές για την Τοπική Αυτοδιοίκηση, όπως αυτές προβλέπονται από το άρθρο 9 του ν. 3852/2010, θα πρέπει να γίνονται ανεξάρτητα από τις Ευρωεκλογές.

 

Ο μήνας Νοέμβριος κατά τον οποίο γινόταν οι εκλογές κρίνεται ο πλέον κατάλληλος για την διενέργεια των και η νέα Δημοτική Αρχή να αναλαμβάνει από την 1^η Ιανουαρίου του επομένου έτους.

 

1. Mεταφορά αρμοδιοτήτων, πόρων και προσωπικού στα νέα αυτοδιοικητικά όργανα. Σε πολλές περιπτώσεις δε μετατάχθηκε από τις πρώην ΝΑ ο αναγκαίος αριθμός υπαλλήλων ενώ την ίδια στιγμή το αντίστοιχο προσωπικό στις Περιφέρειες είναι υπεράριθμο. Η ανάθεση κάθε νέας αρμοδιότητας να συνοδεύεται και με αντίστοιχη χρηματοδότηση. Η δε δημιουργία νέων υπηρεσιών να συνοδεύεται και από αναγκαστική (αν χρειαστεί) μετάθεση του προσωπικού προκειμένου να καλυφθούν τα κενά.
2. Σύμφωνα με το άρθρο 3 παρ. 2 του Ν. 4051/12 που τροποποιεί την παρ. 3 του άρθρου του Ν. 3852/10 και συγκεκριμένα την παρ. 2 & 3 του άρθρου 59 του ως άνω Νόμου για τον αριθμό των αντιδημάρχων που δικαιούνται αντιμισθία υποβάλλεται η πρόταση: στις περιπτώσεις που οι ορισμένοι αντιδήμαρχοι δεν δικαιούνται αντιμισθία και είναι δημόσιοι υπάλληλοι ή εργάζονται σε επιχειρήσεις Κοινής Ωφέλειας ή του ευρύτερου δημόσιου τομέα, να λαμβάνουν τις αποδοχές της οργανικής τους θέσης και να δικαιούνται την ειδική άδεια από την υπηρεσία τους
3. Ο αριθμός των αντιδημάρχων να παραμείνει ο ίδιος, σύμφωνα με όσα προβλέπει ο Ν. 3852/10.
4. Υποχρεωτική σύσταση Νομικής Υπηρεσίας για Δήμους πάνω από 10.000 κατοίκους χωρίς ταυτόχρονη απαγόρευση του Νομικού Συμβούλου απασχόλησης ως ελεύθερου επαγγελματία.
5. Τροποποίηση της παρ. 8 του άρθρου 93 του Ν. 3852/10. Να δίνεται το δικαίωμα απουσίας από την εργασία των δημοτικών συμβούλων καθώς και των μελών των επιτροπών του Δήμου κατά την ημέρα της συνεδρίασης και όχι μόνο όταν αυτή διενεργείται σε εργάσιμες ώρες, για την πληρέστερη ενημέρωσή τους και σε κάθε περίπτωση για τη διευκόλυνση της μετάβασής τους στην έδρα του Δήμου εφόσον δεν κατοικούν εκεί.
6. Τροποποίηση του άρθρου 26 παρ. 15 του Ν. 2307/95 με πρόβλεψη για μετάταξη προσωπικού και από αμιγή δημοτική επιχείρηση ή από επιχείρηση ΟΤΑ (Α΄& Β΄& ΠΕΔ) σε ΔΕΥΑ ή Σύνδεσμο.
7. Καθίδρυση δικαιώματος των Δήμων με απόφαση Δημοτικών Συμβουλίων και οικείων Διοικητικών Συμβουλίων των Νομικών προσώπων ή των επιχειρήσεων για μεταφορά δράσεων ή δομών εκατέρωθεν με σκοπό την εύρυθμη λειτουργία τους.
8.  ΑΡΘΡΟ 7, Ν. 3852/10, ΔΗΜΟΤΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ: Συγχώνευση Οικονομικής και Επιτροπής Ποιότητας Ζωής σε ένα όργανο
9.  ΜΕΤΑΒΙΒΑΖΟΜΕΝΕΣ ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΕΣ ΣΤΟΥΣ ΔΗΜΟΥΣ, ΑΡΘΡΟ 94 ΚΑΙ 95, Ν. 3852/10, ΠΡΟΣΘΕΤΕΣ ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΕΣ ΔΗΜΩΝ: Νομοθετική ρύθμιση για τη μεταφορά των πόρων για όλες τις πρόσθετες αρμοδιότητες του Καλλικράτη.
10.  ΜΕΡΟΣ Η΄, ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ, ΑΡΘΡΟ 259, Ν. 3852/10, ΚΕΝΤΡΙΚΟΙ ΑΥΤΟΤΕΛΕΙΣ ΠΟΡΟΙ ΔΗΜΩΝ: Να αναφερθούν ρητά όλες οι επιπλέον χρηματοδοτήσεις
11. ΑΡΘΡΟ 266, Ν. 3852/10, Προγραμματισμός, προϋπολογισμός και θέματα οικονομικής διαχείρισης των νέων Δήμων Να τροποποιηθούν τα όρια.
12. ΑΡΘΡΟ 275, Ν. 3852/10, Προληπτικός έλεγχος Ελεγκτικού Συνεδρίου. Να αυξηθεί το όριο για τα εντάλματα που δεν χρειάζεται έλεγχος από τον Επίτροπο.
13.  Με απόφαση του Δημάρχου μετά από απόφαση του Δ.Σ. να μπορεί να προσλαμβάνεται προσωπικό για την κάλυψη έκτακτων ή εποχικών αναγκών μέχρι 5 μήνες χωρίς διαδικασία ΑΣΕΠ (ημερομίσθια 5/μηνα ενώ σήμερα ισχύει έως 2 μήνες).
14. Τα ΝΠΙΔ που έχουν τη μορφή Ανωνύμων Εταιρειών και τα οποία υπόκεινται στους κανόνες της ιδιωτικής οικονομίας και ελέγχονται από τις Δ.Ο.Υ. να μην υπόκεινται και στον έλεγχο των Επιτρόπων.
15. Στο άρθρο 4 του σχεδίου Νόμου με το οποίο αντικαθίστανται το τρίτο εδάφιο της παρ. 2 του άρθρου 77 και το τέταρτο εδάφιο της παρ. 1 του άρθρ. α. 179 του Ν. 3852/10, να προστεθεί στο τέλος η φράση «μεταξύ των υποψηφίων», έτσι ώστε να μην υπάρχει δυνατότητα επιλογής του Συμπαραστάτη του δημότη και της επιχείρησης άλλου προσώπου που δεν θα έχει συμμετάσχει στη διαδικασία επιλογής.
16. Εκλογή σε ενιαίο ψηφοδέλτιο με κοινή σταυροδοσία όλων των Δημοτικών Συμβούλων και εκλογή τους ανά Δημοτική Ενότητα, με βάση τη σειρά κατάταξης αναφορικά με τον εκλέξιμο αριθμό έκαστης δημοτικής ενότητας.
17. Πρόβλεψη δυνατότητας πρόσληψης εποχιακού προσωπικού 8μηνης σύμβασης επιφορτισμένου με καθήκοντα οικοφύλαξης σε όλες τις ορεινές μετακινούμενες κοινότητες. Όσες έχουν πληθυσμό άνω των 400 κατοίκων θα δικαιούνται 2 οικοφύλακες. Αυτοί θα εκτελούν και καθήκοντα εργατών γενικών καθηκόντων.

 

 

 

1. Μείωση του αριθμού των μελών του δημοτικού συμβουλίου και του συμβουλίου των δημοτικών κοινοτήτων.

 

Ο αριθμός των μελών του δημοτικού συμβουλίου κυμαίνεται από 13 έως 49 συμβούλους, ανάλογα με τον πληθυσμό του δήμου (άρθρο 7 παρ. 2 και 3 Ν 3852/2010).

 

Ο μεγάλος αριθμός μελών οποιουδήποτε συλλογικού οργάνου, όπως είναι ευνόητο, δυσχεραίνει τη λήψη των αποφάσεων και πολλαπλασιάζει το διοικητικό κόστος της λειτουργίας του (π.χ. περισσότερες προσκλήσεις, περισσότερα αντίγραφα εισηγήσεων, μεγαλύτερη διάρκεια συνεδριάσεων, περισσότεροι υπάλληλοι για υποστήριξη, μεγαλύτερη έκταση πρακτικών κ.ο.κ.).

 

Για το λόγο αυτό προτείνεται η μείωση κατά το 1/3 περίπου του αριθμού των μελών του δημοτικού συμβουλίου και του συμβουλίου των δημοτικών κοινοτήτων.

 

2. Κωλύματα και ασυμβίβαστα.

 

Με το άρθρο 29 του Ν 3463/06 αρχικά και στη συνέχεια με το άρθρο 14 του Ν 3852/2010 επεκτάθηκαν στην εκλογική νομοθεσία των πρωτοβάθμιων ΟΤΑ κωλύματα ή ασυμβίβαστα που προβλέπει το σύνταγμα για την εκλογή βουλευτών, με συνέπεια να περιορισθεί σημαντικά ο κύκλος των προσώπων που μπορούν να εκλεγούν και να καταλάβουν θέση αιρετού οργάνου στους δήμους και στις δημοτικές ή τοπικές κοινότητες.

 

Με βάση την εμπειρία εφαρμογής των αντίστοιχων διατάξεων που αφορούν την εκλογή βουλευτών, πιθανολογείται επιπλέον, ότι η ενεργοποίηση των κωλυμάτων και ασυμβιβάστων του άρθρου 14 του Ν 3852/2010 στις επόμενες δημοτικές εκλογές μπορεί να προκαλέσει αμφισβητήσεις και δικαστικές διενέξεις και να θέσει σε κίνδυνο την ομαλή λειτουργία των ΟΤΑ.

 

Ειδικότερα:

 

α. Δεν μπορούν να εκλεγούν ή να είναι αιρετά όργανα οι υπάλληλοι με οποιαδήποτε σχέση εργασίας του δημοσίου, των περιφερειών, των νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου, των κρατικών νομικών προσώπων ιδιωτικού δικαίου, των δημοσίων επιχειρήσεων και των επιχειρήσεων τη διοίκηση των οποίων ορίζει άμεσα ή  έμμεσα το δημόσιο, με διοικητική πράξη ή ως μέτοχος, στους δήμους στα διοικητικά όρια των οποίων άσκησαν καθήκοντα προϊσταμένου οργανικής μονάδας επιπέδου Γενικής Διεύθυνσης ή Διεύθυνσης μέσα στο τελευταίο πριν από τη διενέργεια των εκλογών δεκαοκτάμηνο (άρθρο 14 παρ. 1 περίπτ. ε΄ Ν 3852/2010).

 

Για τη συνδρομή του κωλύματος ή του ασυμβίβαστου αρκεί η κατοχή θέσης προϊσταμένου, προβλεπόμενης από τις οικείες οργανικές διατάξεις, σε οργανική μονάδα επιπέδου Διεύθυνσης ή Γενικής Διεύθυνσης, χωρίς να εξετάζεται το είδος των καθηκόντων και οι αρμοδιότητες που ασκεί η οργανική μονάδα (ΣτΕ 610/2009, ΣτΕ 3096/2008 νομική βάση πληροφοριών ΝΟΜΟΤΕΛΕΙΑ, Γνωμ. ΝΣΚ 255/2008, Εγκ. Υπ. Εσωτ. 48648/26-8-2010).

 

Δεν συντρέχει κώλυμα στο πρόσωπο υποψηφίων που άσκησαν ως αναπληρωτές προσωρινά και ευκαιριακά καθήκοντα προϊσταμένου (βλέπε ΣτΕ 4198/95 ΔιΔικ 1996 σελ. 1271). Ωστόσο η άσκηση καθηκόντων αναπληρωτή προϊσταμένου κατά το χρονικό διάστημα που μεσολαβεί μέχρι να επιλεγεί νέος προϊστάμενος στη θέση που έχει κενωθεί, συνιστά κώλυμα, εφόσον η διάρκεια της αναπλήρωσης εκτείνεται στο κρίσιμο χρονικό διάστημα (18μηνο), πριν από τις εκλογές (Εγκ. Υπ. Εσωτ. 48648/2010).

 

Δεν υπάγονται στο κώλυμα οι διευθυντές των σχολικών μονάδων της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης (άρθρο 14 παρ. 1 περίπτ. ε΄ Ν 3852/2010). Το ίδιο ισχύει και για τους προϊσταμένους των Γραφείων πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, δεδομένου ότι πρόκειται για οργανικές μονάδες επιπέδου Τμήματος και όχι Διεύθυνσης (Γνωμ. ΝΣΚ 588/2006). Καταλαμβάνονται όμως από το κώλυμα οι προϊστάμενοι των Διευθύνσεων πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης του νομού (Γνωμ. ΝΣΚ 588/2006, Έγγρ. Υπ. Παιδείας 1719/Δ1/2007).

 

Στην περίπτωση των ιατρών του ΕΣΥ ως προϊστάμενος οργανικής μονάδας επιπέδου Διεύθυνσης θεωρείται ο ιατρός που προΐσταται της ιατρικής υπηρεσίας κάθε νοσοκομείου, δεν καταλαμβάνονται δηλαδή από το κώλυμα οι διευθυντές τμημάτων, μονάδων, κλινικών και εργαστηρίων του νοσοκομείου. Προϊστάμενοι οργανικής μονάδας επιπέδου Διεύθυνσης θεωρούνται και οι διευθυντές των Κέντρων Υγείας (άρθρο 14 παρ. 1 περίπτ. ε΄ Ν 3852/2010, Εγκ. Υπ. Εσωτ. 45349/28-8-2006).

 

Για τους λόγους που αναφέρονται παραπάνω προτείνεται η κατάργηση των διατάξεων της περίπτωσης ε΄ της παραγράφου 1 του άρθρου 14 του Ν 3852/2010.

 

β. Πρόσωπα που άσκησαν καθήκοντα διοικητή, υποδιοικητή, προέδρου διοικητικού συμβουλίου, διευθύνοντος ή εντεταλμένου συμβούλου νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου, κρατικών νομικών προσώπων ιδιωτικού δικαίου, δημοσίων επιχειρήσεων και επιχειρήσεων τη διοίκηση των οποίων ορίζει άμεσα ή έμμεσα το δημόσιο με διοικητική πράξη ή ως μέτοχος, δεν μπορούν να εκλεγούν ή να είναι αιρετά όργανα στους δήμους όπου έχουν την έδρα τους τα ανωτέρω νομικά πρόσωπα, εφόσον είχαν μια από τις παραπάνω ιδιότητες μέσα στο δεκαοκτάμηνο πριν από τη διενέργεια των δημοτικών εκλογών (άρθρο 14 παρ. 1 περίπτ. στ΄ Ν 3852/2010).

 

Ως διοικητές, υποδιοικητές και διευθύνοντες ή εντεταλμένοι σύμβουλοι των ανωτέρω νομικών προσώπων και επιχειρήσεων «νοούνται τα μονοπρόσωπα όργανα, τα οποία διοικούν, κατά το νόμο, το νομικό πρόσωπο ή την επιχείρηση, δηλαδή τα πρόσωπα που έχουν το δικαίωμα για τα αναφερόμενα στη διοίκηση του νομικού προσώπου ή της επιχειρήσεως θέματα να αποφασίζουν μόνα τους εντός του πλαισίου των νομίμων ή καταστατικών αρμοδιοτήτων τους, περιλαμβανομένων και όσων τους έχουν μεταβιβασθεί βάσει του νόμου ή του καταστατικού από άλλο όργανο του νομικού προσώπου ή της επιχειρήσεως. Εξάλλου, για το νομικό χαρακτηρισμό του οργάνου ως διοικητή, υποδιοικητή, διευθύνοντος ή εντεταλμένου συμβούλου σημασία έχει όχι η ονομασία του ως τέτοιου από το νόμο ή τις καταστατικές διατάξεις, αλλά οι αρμοδιότητες που από το νόμο ή τις καταστατικές διατάξεις του έχουν απονεμηθεί. Ωστόσο, για να ασκεί ένα όργανο του νομικού προσώπου καθήκοντα διευθύνοντος ή εντεταλμένου συμβούλου ή υποδιοικητή αυτού, πρέπει οι εν λόγω θέσεις να προβλέπονται από το νόμο ή το καταστατικό του νομικού αυτού προσώπου με συγκεκριμένο καθορισμό των καθηκόντων, που ασκούν τα κατέχοντα τις θέσεις αυτές μονοπρόσωπα όργανα» (βλέπε ΑΕΔ 7/2008 ΕΔΔΔΔ 2008 σελ. 910, ΑΕΔ 56/1997 ΕΔΔΔΔ 2000 σελ. 538, ΑΕΔ 67/1997 ΕΔΔΔΔ 2000 σελ. 549, ΑΕΔ 89/1997 ΕΔΔΔΔ 2000 σελ. 793, ΑΕΔ 9/1995 ΕΔΔΔ 1996 σελ. 280, ΑΕΔ 10/1995 ΕΔΔΔ 1996 σελ. 294).

 

Δημόσια επιχείρηση θεωρείται εκείνη για την οποία ο νόμος προβλέπει ότι λειτουργεί χάριν του δημοσίου συμφέροντος και η οποία οργανώνεται ως νομικό πρόσωπο, επί του οποίου το κράτος ασκεί αποφασιστική επιρροή. Το νομικό αυτό πρόσωπο περαιτέρω λειτουργεί με κριτήρια επιδίωξης οικονομικού αποτελέσματος, με την έννοια όχι της κερδοσκοπίας, η οποία δεν αποτελεί απαραίτητο στοιχείο της δραστηριότητάς της, αλλά της δημιουργίας των οικονομικών δυνατοτήτων για την επίτευξη των βασικών σκοπών της, των οποίων η πραγματοποίηση μπορεί να γίνει και με την επιδίωξη μείωσης του κόστους των παρεχόμενων αγαθών ή υπηρεσιών (βλέπε ΑΕΔ 25/2001 ΕΔΔΔΔ 2004 σελ. 67, ΑΕΔ 25/2000 ΕΔΔΔΔ 2003 σελ. 293, ΑΕΔ 71/1997 ΕΔΔΔΔ 2000 σελ. 554, ΑΕΔ 82/1997 ΕΔΔΔΔ 2000 σελ. 782, ΑΕΔ 86/1997 ΕΔΔΔΔ 2000 σελ. 787, ΑΕΔ 89/1997 ΕΔΔΔΔ 2000 σελ. 793).

 

Επιπλέον των λόγων που αναφέρονται στην ανωτέρω περίπτωση α΄, η κατάργηση των διατάξεων της περίπτωσης στ΄ της παραγράφου 1 του άρθρου 14 του Ν 3852/2010 προτείνεται και λόγω των ερμηνευτικών ζητημάτων που αναγείρει η εφαρμογή τους.

 

γ. Επιβάλλεται η αναδιατύπωση των διατάξεων των παραγράφων 3 και 5 του άρθρου 14 του Ν 3852/2010, που αφορούν στο κώλυμα λόγω σύμβασης, έτσι ώστε να διορθωθούν οι ακόλουθες ατέλειες:

 

– Στην περίπτωση α΄ της παρ. 3 ο χαρακτήρας της σύμβασης προσδιορίζεται ειδικά, έτσι ώστε να μην αποτελεί κώλυμα οποιαδήποτε σύμβαση ετήσιας αξίας άνω των 5.000 ευρώ, αλλά μόνον αυτή που εμπίπτει στις κατηγορίες συμβάσεων που ορίζονται στο νόμο περιοριστικά (προμήθειες, υπηρεσίες, έργα και συμβάσεις παραχώρησης). Οι συμβάσεις εκποίησης ή εκμίσθωσης κινητών και ακινήτων δεν περιλαμβάνονται στις κρίσιμες συμβάσεις. Συνεπώς η διάταξη της παρ. 5 του άρθρου 14, η οποία ορίζει ότι «δεν αποτελεί ασυμβίβαστο η σύναψη σύμβασης αγοράς δημοτικών ακινήτων, εφόσον η εκποίηση έχει γίνει ύστερα από πλειοδοτική δημοπρασία», δεν εναρμονίζεται με τις διατάξεις της παρ. 3α του άρθρου αυτού, αφού οι συμβάσεις αυτές δεν περιλαμβάνονται στις συμβάσεις που προκαλούν κώλυμα ή ασυμβίβαστο.

 

– Για τις κεφαλαιουχικές εταιρείες που συμβάλλονται με το δήμο, η πρόσθετη προϋπόθεση κατοχής ποσοστού πάνω από 5% του εταιρικού κεφαλαίου για τη συνδρομή του κωλύματος ή ασυμβίβαστου, πρέπει να περιορισθεί στο πρόσωπο των απλών μετόχων ή εταίρων και να μη καταλαμβάνει τα πρόσωπα που διοικούν ή διαχειρίζονται την εταιρεία. Δηλαδή, οι γενικοί διευθυντές, οι πρόεδροι, τα μέλη των διοικητικών συμβουλίων και οι διαχειριστές κεφαλαιουχικών εταιρειών, οι οποίες έχουν συνάψει σύμβαση με το δήμο ετήσιας αξίας άνω των 5.000 ευρώ, πρέπει να εμπίπτουν στο κώλυμα ή ασυμβίβαστο, ανεξαρτήτως της κατοχής ή μη από αυτούς εταιρικού κεφαλαίου.

 

3. Επαγγελματική δραστηριότητα δημάρχων.

 

Μετά τη νέα μείωση της αντιμισθίας των δημάρχων που επέβαλε από 1/1/2013 ο νόμος 4093/2012, η αναστολή άσκησης της επαγγελματικής δραστηριότητας των δημάρχων που προβλέπεται από τα άρθρα 16 παρ. 1 και 282 παρ. 18 του Ν 3852/2010, δεν μπορεί πλέον να δικαιολογηθεί.

 

Κατόπιν τούτου προτείνεται η κατάργηση των ανωτέρω διατάξεων και η αναβίωση της ρύθμισης που περιέχεται στο άρθρο 31 του ΔΚΚ, όπου ορίζεται, ότι «ο δήμαρχος μπορεί να ασκεί την επαγγελματική του δραστηριότητα, εφόσον δεν παρακωλύεται η πλήρης εκτέλεση των δημαρχικών του καθηκόντων».

 

4. Κατάργηση της εκτελεστικής επιτροπής.

 

Σε μια εποχή, όπου οι διαρκώς αυξανόμενες απαιτήσεις και οι αδιάκοπα μεταβαλλόμενες συνθήκες επιβάλλουν την απλοποίηση των διαδικασιών και την ταχεία λήψη των αποφάσεων, με το μεγαλύτερο δυνατό περιορισμό του διοικητικού κόστους, δεν είναι δυνατόν να συνιστώνται στους δήμους νέα συλλογικά όργανα μηδενικής αποτελεσματικότητας, να καθιερώνονται πρόσθετα στάδια στη διαδικασία λήψεως των αποφάσεων και να περιπλέκεται αδικαιολόγητα η λειτουργία του δήμου. Π.χ. στη διαδικασία ψήφισης του προϋπολογισμού ο νόμος 3852/2010 προσέθεσε δύο επιπλέον στάδια (απόφαση της εκτελεστικής επιτροπής, απόφαση της επιτροπής διαβούλευσης), η τήρηση των οποίων τίποτε ουσιαστικό δεν προσφέρει στην αρτιότητα και στην αποτελεσματικότητα του προϋπολογισμού.

 

Η συνεργασία του δημάρχου με τους αντιδημάρχους που ο ίδιος ορίζει, είναι δεδομένη και σε πολλές περιπτώσεις καθημερινή. Ο λόγος για τον οποίο η συνεργασία αυτή πρέπει να αποτυπώνεται σε πράξεις ενός νέου διακριτού συλλογικού οργάνου, δηλαδή της εκτελεστικής επιτροπής, δεν γίνεται κατανοητός.

 

Προτείνεται επομένως η κατάργηση της εκτελεστικής επιτροπής. Εννοείται ότι οι αρμοδιότητές της (άρθρο 63 Ν 3852/2010) περιέρχονται στο δήμαρχο, εκτός των πειθαρχικού χαρακτήρα ή άλλων σχετικών με τους υπαλλήλους αρμοδιοτήτων (άρθρο 45 παρ. 4 Ν 3979/2011, όπως ισχύει), οι οποίες περιέρχονται στο οικείο πειθαρχικό ή υπηρεσιακό συμβούλιο.

 

5. Εκλογή προεδρείου του δημοτικού συμβουλίου.

 

Στην τρίτη επαναληπτική ψηφοφορία για την εκλογή του προεδρείου του δημοτικού συμβουλίου, η ισχύουσα νομοθεσία απαιτεί την απόλυτη πλειοψηφία των παρόντων μελών του, ενώ στις δύο πρώτες ψηφοφορίες απαιτεί την ίδια πλειοψηφία επί του συνολικού αριθμού των μελών (άρθρο 64 παρ. 2 Ν 3852/2010).

 

Επειδή η απαιτούμενη στην τρίτη ψηφοφορία πλειοψηφία είναι πολύ υψηλή, προτείνεται η αντικατάστασή της με τη σχετική πλειοψηφία των παρόντων μελών, έτσι ώστε να διευκολύνεται η ανάδειξη των μελών του προεδρείου και να αποφεύγεται η επανάληψη της συνεδρίασης. Η κλιμάκωση της απαιτούμενης πλειοψηφίας μπορεί να συμπεριλάβει και τη δεύτερη ψηφοφορία, κατά την οποία αυτή μπορεί να υπολογίζεται επί των παρόντων – και όχι με το σύνολο – των μελών του συμβουλίου, δηλαδή σχηματικά: 1η ψηφοφορία = απόλυτη πλειοψηφία του συνολικού αριθμού των μελών, 2η ψηφοφορία = απόλυτη πλειοψηφία των παρόντων μελών, 3η ψηφοφορία = σχετική πλειοψηφία των παρόντων μελών.

 

6. Αρμοδιότητες δημοτικού συμβουλίου.

 

Στην παρ. 1 του άρθρου 65 του Ν 3852/2010 περιγράφονται οι αρμοδιότητες του δημοτικού συμβουλίου κατά τρόπο αφαιρετικό: ως γενικό και κυρίαρχο αποφασιστικό όργανο του δήμου, υπέρ του οποίου συντρέχει το τεκμήριο της αρμοδιότητας, το δημοτικό συμβούλιο αποφασίζει για όλα τα θέματα που αφορούν το δήμο, εκτός εκείνων που βάσει ρητών διατάξεων ανήκουν στην αρμοδιότητα άλλου δημοτικού οργάνου.

 

Τέτοιες ρητές διατάξεις είναι και αυτές της περίπτωσης δ΄ της παρ. 1 του άρθρου 72 του Ν 3852/2010, όπου ορίζεται ότι η οικονομική επιτροπή «αποφασίζει για την έγκριση των δαπανών και τη διάθεση των πιστώσεων του προϋπολογισμού …». Παρ’ όλα αυτά, με σωρεία πράξεων του Ελεγκτικού Συνεδρίου κρίθηκε ότι για την ανάθεση υπηρεσιών και τη διενέργεια προμηθειών με διαγωνισμό πρέπει να προηγείται κάθε φορά απόφαση του δημοτικού συμβουλίου, ότι δηλαδή δεν μπορεί να ξεκινήσει ο διαγωνισμός με πρώτη ενέργεια την έκδοση από την οικονομική επιτροπή της απόφασης για τη διάθεση της πίστωσης και την κατάρτιση των όρων της διακήρυξης (ΕΣ Τμ. VI Απόφ. 1502/2012, ΕΣ Τμ. VII 33/2012, ΕΣ Κλιμ. Ζ΄ 421/2012, 329/2012, 238/2012, 215/2012, 191/2012, 189/2012, 187/2012, 184/2012, 168/2012, 146/2012, 111/2012, 110/2012, 85/2012).

 

Δεδομένου ότι το δημοτικό συμβούλιο εγκρίνει κάθε χρόνο το ετήσιο πρόγραμμα δράσης, το ετήσιο τεχνικό πρόγραμμα και τον ετήσιο προϋπολογισμό, δεν βρίσκουμε το λόγο για τον οποίο πρέπει κάθε φορά το συμβούλιο να επανέρχεται και να εγκρίνει εκ νέου κάθε συγκεκριμένη προμήθεια, έργο ή υπηρεσία που πρόκειται να δημοπρατηθεί.

 

Για το λόγο αυτό προτείνεται η προσθήκη στο άρθρο 65 του νόμου 3852/2010 της ακόλουθης διάταξης:

 

«Για την ανάθεση συμβάσεων έργων, προμηθειών και υπηρεσιών ή εργασιών με οποιαδήποτε διαδικασία, δεν απαιτείται η προηγούμενη απόφαση του δημοτικού συμβουλίου, εκτός αν πρόκειται για απ’ ευθείας ανάθεση σύμβασης με προϋπολογιζόμενη αξία ανώτερη του ισχύοντος εκάστοτε ορίου για την απ’ ευθείας ανάθεση από το δήμαρχο ή την οικονομική επιτροπή».

 

Η αρμοδιότητα της οικονομικής επιτροπής, για την απ’ ευθείας ανάθεση συμβάσεων σε εξαιρετικά επείγουσες περιπτώσεις (άρθρο 72 παρ. 1 περίπτ. δ΄ Ν 3852/2010), διατηρείται.

 

Στην παρ. 2 του άρθρου 20 του ΠΔ 28/1980, το οποίο εξακολουθεί να ισχύει για την ανάθεση υπηρεσιών και εργασιών μέχρι να εκδοθεί το νέο προεδρικό διάταγμα της παρ. 2 του άρθρου 209 του ΔΚΚ, προβλέπεται ότι η αποδοχή ή η απόρριψη των ενστάσεων που τυχόν υποβλήθηκαν κατά το διαγωνισμό γίνονται με απόφαση του δημοτικού συμβουλίου. Με τον τρόπο αυτό εμπλέκεται το δημοτικό συμβούλιο σε μια διαδικασία, η οποία κανονικά πρέπει να αρχίζει και να τελειώνει με αποφάσεις της οικονομικής επιτροπής (άρθρο 72 παρ. 1 περίπτ. ε΄ Ν 3852/2010). Κατωτέρω προτείνουμε την ολοσχερή κατάργηση του ΠΔ 28/1980. Εάν αυτή η πρόταση δεν γίνει δεκτή, πρέπει να ορισθεί ρητά ότι η απόρριψη ή η αποδοχή των ενστάσεων του ΠΔ 28/1980 ανήκει στην αρμοδιότητα της οικονομικής επιτροπής.

 

Η ισχύουσα νομοθεσία προβλέπει την άσκηση από το δημοτικό συμβούλιο αρμοδιοτήτων ήσσονος σημασίας, οι οποίες μπορούν να ανατεθούν σε άλλα όργανα, μονομελή ή συλλογικά, όπως είναι ο δήμαρχος ή η οικονομική επιτροπή. Αναφέρουμε ενδεικτικά:

 

– τη χορήγηση αδειών άσκησης υπαίθριου εμπορίου (άρθρο 1 Ν 2323/95, όπως ισχύει) ή συμμετοχής σε εμποροπανηγύρεις και εορταστικές (χριστουγεννιάτικες και πασχαλινές) αγορές (άρθρο 2 Ν 2323/95, όπως ισχύει).

 

– την επιβολή προστίμου σε βάρος όσων διενεργούν παράνομη διαφήμιση (άρθρο 8 Ν 2946/2001, όπως ισχύει) ή δεν καταβάλλουν το δικαίωμα εμπορίας υδάτων (άρθρο 12 παρ. 3 ΒΔ 24/9-20/10/1958, όπως ισχύει).

 

– τη βεβαίωση σε βάρος τρίτων, ποσών που καταβλήθηκαν αχρεωστήτως σε αυτούς από τους δήμους (άρθρο 26 παρ. 2 ΝΔ 318/1969) ή, αντιστρόφως, την επιστροφή σε τρίτους ποσών που εισπράχθηκαν αχρεωστήτως από τους δήμους (άρθρο 26 παρ. 13 ΒΔ 17/5-15/6/1959),

 

– την επιβολή προσαυξημένου δικαιώματος σε βάρος αυτών που χρησιμοποιούν αυθαίρετα τις βοσκήσιμες εκτάσεις (άρθρο 1 παρ. 4 Ν 1080/80),

 

– τη συγκρότηση των επιτροπών διενέργειας και παραλαβής προμηθειών (άρθρα 28 και 46 ΕΚΠΟΤΑ), δεδομένης μάλιστα και της πρόσφατης νομολογίας του Ελεγκτικού Συνεδρίου, σύμφωνα με την οποία οι επιτροπές διαγωνισμών του ΕΚΠΟΤΑ πρέπει να συγκροτούνται από την οικονομική επιτροπή και όχι από το δημοτικό συμβούλιο (ΕΣ Τμ. VI Αποφ. 3020/2012, 2794/2012, 2263/2011, ΕΣ Κλιμ. VII Τμ. 38/2012, ΕΣ Κλιμ. ΣΤ΄ 166/2012, 156/2012 κ.ά.).

 

– τη διαγραφή βεβαιωμένων χρεών ανεξαρτήτως του μικρού ή μεγάλου ύψους αυτών (άρθρο 174 Ν 3463/2006).

 

7. Αρμοδιότητες της οικονομικής επιτροπής.

 

Προτείνεται η κατάργηση ή τροποποίηση των παρακάτω αρμοδιοτήτων της οικονομικής επιτροπής:

 

α) Η διεξαγωγή και η κατακύρωση των διαγωνισμών (άρθρο 72 παρ. 1 περίπτ. ε΄ Ν 3852/2010).

 

Σύμφωνα με τις διατάξεις της περίπτωσης ε΄ της παρ. 1 του άρθρου 72 του Ν 3852/2010, η οικονομική επιτροπή «καταρτίζει τους όρους, συντάσσει τη διακήρυξη, διεξάγει και κατακυρώνει όλες τις δημοπρασίες σύμφωνα με την κείμενη νομοθεσία. Για τη διεξαγωγή των δημοπρασιών και την αξιολόγηση των προσφορών μπορεί να συγκροτεί επιτροπές, από μέλη της, δημοτικούς ή δημόσιους υπαλλήλους ή ειδικούς επιστήμονες». Εννοείται ότι η αρμοδιότητα αυτή ασκείται όπου δεν ορίζεται διαφορετικά από ειδικές διατάξεις.

 

Η συμμετοχή όμως του ίδιου προσώπου τόσο στην επιτροπή που διεξάγει το διαγωνισμό όσο και στο συλλογικό όργανο που διενεργεί την κατακύρωση, συνιστά απόκλιση από τη βασική αρχή της αμεροληψίας που κατοχυρώνεται στο άρθρο 7 του Κώδικα Διοικητικής Διαδικασίας (Ν 2690/99).

 

Κατόπιν τούτου κρίνεται σκόπιμο να αφαιρεθεί η διεξαγωγή των δημοπρασιών από τις αρμοδιότητες της οικονομικής επιτροπής και να μετατραπεί από δυνητική σε υποχρεωτική η συγκρότηση από αυτή ειδικών για τον ανωτέρω σκοπό επιτροπών. Οι λοιπές αρμοδιότητες (κατάρτιση όρων της διακήρυξης, εκδίκαση ενστάσεων, κατακύρωση) παραμένουν σε αυτή.

 

β) Η υποβολή εισήγησης στο δημοτικό συμβούλιο για τη σύναψη δανείου και τον καθορισμό των όρων του (άρθρο 72 παρ. 1 περίπτ. στ΄ Ν 3852/2010).

 

Εν όψει του δραστικού περιορισμού της δυνατότητας των ΟΤΑ να προσφύγουν σε δανεισμό (άρθρο 1 παρ. 7 ΠΝΠ της 18/11/2012, άρθρο 264 Ν 3852/2010), θεωρούμε τη μεσολάβηση της οικονομικής επιτροπής περιττή διαδικαστική ενέργεια, αφού η αποφασιστική αρμοδιότητα ανήκει στο δημοτικό συμβούλιο και ασκείται κατά κανόνα με αυξημένη πλειοψηφία (άρθρο 176 ΔΚΚ, όπως ισχύει). Σε πολλές περιπτώσεις η διαδικασία σύναψης του δανείου κρίθηκε νομικά πλημμελής, επειδή η απόφαση του δημοτικού συμβουλίου για τη σύναψή του και τον καθορισμό των όρων του εκδόθηκε, χωρίς να προηγηθεί η εισήγηση της οικονομικής επιτροπής (ΕΣ Τμ. VI 552/2012, 1643/2011, ΕΣ Κλιμ. Ζ΄ 396/2012, 373/2012, 286/2011, 166/2011, 62/2011, 34/2011).

 

Στην αρμοδιότητα της οικονομικής επιτροπής μπορεί να παραμείνει η τήρηση των αρχών της διαφάνειας, της ίσης μεταχείρισης και της δημοσιότητας, οι οποίες πρέπει να διέπουν τη διαδικασία σύναψης του δανείου, σύμφωνα με τη νομολογία του Ελεγκτικού Συνεδρίου (ΕΣ Τμ. Μείζ.-Επταμ. 552/2012, 3036/2011, 2825/2011, ΕΣ Τμ. VI 19/2012, 2210/2011, 2155/2011 κ.ά.). Δηλαδή, η αξιολόγηση των προσφορών των πιστωτικών ιδρυμάτων και η υποβολή πρότασης για την επικρατέστερη προσφορά στο δημοτικό συμβούλιο.

 

γ) Η υποβολή εισήγησης προς το δημοτικό συμβούλιο για την επιβολή ή αναπροσαρμογή (αύξηση ή μείωση) φόρων, τελών, δικαιωμάτων και εισφορών (άρθρο 72 παρ. 1 περίπτ. ζ΄ Ν 3852/2010, Έγγρ. Υπ. Εσωτ. 7661/9-5-2012).

 

Η εν λόγω εισηγητική αρμοδιότητα ουδένα σκοπό εξυπηρετεί, θεσμοθετήθηκε για πρώτη φορά με το νόμο 3852/2010  και επιβαρύνει αδικαιολόγητα τη διαδικασία λήψεως των τελικών αποφάσεων από το δημοτικό συμβούλιο. Για τους λόγους αυτούς προτείνεται η κατάργησή της.

 

δ) Η υποβολή στο δημοτικό συμβούλιο ετήσιου σχεδίου διαχείρισης της περιουσίας του δήμου (άρθρο 72 παρ. 1 περίπτ. θ΄ Ν 3852/2010). Προτείνεται η κατάργηση της συγκεκριμένης διάταξης για τους ίδιους λόγους που αναφέρονται στην ανωτέρω περίπτωση γ΄.

 

ε) Η έκδοση αποφάσεων για ζητήματα διαφάνειας και ηλεκτρονικής διακυβέρνησης (άρθρο 72 παρ. 1 περίπτ. ι΄ Ν 3852/2010). Πέραν όλων των άλλων, η διάταξη αυτή πρέπει να καταργηθεί λόγω της παντελούς αοριστίας της.

 

στ) Προτείνεται η αύξηση του ποσού, μέχρι το οποίο έχει αρμοδιότητα εξώδικου ή δικαστικού συμβιβασμού ή κατάργησης δίκης η οικονομική επιτροπή (άρθρο 72 παρ. 1 περίπτ. ιδ΄ Ν 3852/2010, όπως αυτή αντικαταστάθηκε από την παρ. 5 του άρθρου 6 του Ν 4071/2012), από τα 30.000 στα 100.000 ευρώ. Παράλληλα πρέπει να ορισθεί ρητά, ότι σε περίπτωση ομοδικίας το ποσό αφορά το συνολικό αντικείμενο της δίκης και όχι κάθε ενάγοντα χωριστά. Πάνω από το όριο αυτό να αποφασίζει το δημοτικό συμβούλιο, χωρίς να απαιτείται εισήγηση της οικονομικής επιτροπής.

 

ζ) Η αρμοδιότητα καθορισμού της αμοιβής των πληρεξουσίων δικηγόρων (άρθρο 72 παρ. 1 περίπτ. ιε΄ Ν 3852/2010) προτείνεται, για λόγους απλοποίησης της διαδικασίας, να ανήκει στην οικονομική επιτροπή και όχι στο δημοτικό συμβούλιο. Έτσι, το όργανο που αναθέτει την υπόθεση θα ορίζει ταυτόχρονα και την αμοιβή του δικηγόρου. Τονίζεται ότι πολλές δαπάνες της κατηγορίας αυτής κρίθηκαν μη νόμιμες από το Ελεγκτικό Συνέδριο, επειδή η απόφαση του δημοτικού συμβουλίου για τον καθορισμό της αμοιβής του δικηγόρου εκδόθηκε εκ των υστέρων (ΕΣ Τμ. Ι 132/2012, 1/2011, 236/2010, 196/2010, 181/2010, 163/2010, 153/2010, 149/2010, 128/2010, 101/2010).

 

8. Κατάργηση της επιτροπής ποιότητας ζωής και μετονομασία της οικονομικής επιτροπής.

 

Όπως είναι γνωστό, η επιτροπή ποιότητας ζωής συστάθηκε για πρώτη φορά με το νόμο 3852/2010 και αποτελεί, μαζί με την οικονομική επιτροπή, τους «διαδόχους» της πρώην δημαρχιακής επιτροπής, οι αρμοδιότητες της οποίας κατανεμήθηκαν μεταξύ της οικονομικής επιτροπής (κατά κύριο λόγο) και της επιτροπής ποιότητας ζωής.

 

Οι αποφασιστικές αρμοδιότητες της επιτροπής ποιότητας ζωής είναι ελάχιστες και αφορούν αποκλειστικά στην αδειοδότηση καταστημάτων και επιχειρήσεων (άρθρο 73 παρ. 1Α Ν 3852/2010). Οι εισηγητικές αρμοδιότητες της επιτροπής είναι επίσης περιορισμένες (άρθρο 73 παρ. 1Β Ν 3852/2010). Η αρμοδιότητα ειδικά που σχετίζεται με την έκδοση των κανονιστικών αποφάσεων των άρθρων 79 και 82 του ΔΚΚ (άρθρο 73 παρ. 1Β περίπτ. ν΄ Ν 3852/2010), προκαλεί σύγχυση με την αντίστοιχη αρμοδιότητα που έχει η οικονομική επιτροπή (άρθρο 72 παρ. 1 περίπτ. ια΄ Ν 3852/2010), δεδομένου ότι σε πολλές περιπτώσεις οι κανονιστικές αποφάσεις έχουν μικτό χαρακτήρα και δεν είναι σαφές στην αρμοδιότητα ποιάς από τις δύο επιτροπές εμπίπτει η έκδοσή τους.

 

Όπως ήδη αναφέραμε στην περίπτωση της εκτελεστικής επιτροπής, ο πολλαπλασιασμός των συλλογικών οργάνων στους δήμους – υπό τις παρούσες μάλιστα συνθήκες οικονομικής καχεξίας και συνεχούς απομείωσης του  υπαλληλικού προσωπικού – συμβάλλει στην αύξηση της γραφειοκρατίας, προκαλεί φαινόμενα δυσλειτουργίας και αυξάνει το διοικητικό κόστος, χωρίς ορατά οφέλη από τη σύσταση των οργάνων αυτών.

 

Κατόπιν τούτων προτείνεται η κατάργηση της επιτροπής ποιότητας ζωής και η μεταφορά των αποφασιστικών αρμοδιοτήτων της στην οικονομική επιτροπή, η οποία αναγκαστικά θα μετονομασθεί. Η αρμοδιότητα εισήγησης των κανονιστικών αποφάσεων των άρθρων 74 και 82 του ΔΚΚ στο δημοτικό συμβούλιο, περιέρχεται καθ’ ολοκληρία στην οικονομική επιτροπή. Οι λοιπές εισηγητικές αρμοδιότητες της επιτροπής ποιότητας ζωής περιέρχονται στο δήμαρχο και στις αρμόδιες υπηρεσίες του δήμου.

 

9. Κατάργηση της δημοτικής επιτροπής διαβούλευσης.

 

Η δημοτική επιτροπή διαβούλευσης του άρθρου 76 του Ν 3852/2010 αποτελεί ένα πολυμελές και δυσκίνητο συλλογικό όργανο, γνωμοδοτικού αμιγώς χαρακτήρα, με ασαφή συγκρότηση και ακόμη πιο ασαφές αντικείμενο.

 

Διαβούλευση με τους τοπικούς φορείς, τις οργανώσεις και τους μεμονωμένους πολίτες μπορεί να γίνεται από τους δήμους ηλεκτρονικά, ανά πάσα στιγμή και για οποιοδήποτε θέμα. Στις επιτροπές εξάλλου που μπορεί να συνιστώνται με τον κανονισμό λειτουργίας του δημοτικού συμβουλίου, συμμετέχουν και εκπρόσωποι κοινωνικών φορέων της πόλης (άρθρο 70 παρ. 2 Ν 3852/2010, άρθρο 11 Απόφ. Υπ. Εσωτ. 16852/2011), ενώ για την έκδοση των κανονιστικών αποφάσεων των άρθρων 79 και 82 του ΔΚΚ η διαδικασία διαβούλευσης είναι υποχρεωτική.

 

Κατόπιν τούτων προτείνεται η κατάργηση της δημοτικής επιτροπής διαβούλευσης.

 

10. Κατάργηση του συμβουλίου ένταξης μεταναστών.

 

Η αντιμετώπιση των ζητημάτων ένταξης των μεταναστών στην τοπική κοινωνία μπορεί να ανατίθεται σε μία από τις επιτροπές του δημοτικού συμβουλίου ή σε ομάδα εργασίας που συγκροτεί ο δήμαρχος κατά το άρθρο 58 παρ. 1 περίπτ. θ΄ του Ν 3852/2010.

 

Συνεπώς δεν βλέπουμε το λόγο για τον οποίο πρέπει σε κάθε δήμο να συγκροτείται υποχρεωτικά, ειδικό για τους μετανάστες συλλογικό όργανο, με καθαρά συμβουλευτικές αρμοδιότητες.

 

11. Κατάργηση του αυτοτελούς γραφείου «δημοτικών ανταποκριτών».

 

Με το άρθρο 98 του Ν 3852/2010 καθίσταται υποχρεωτική η σύσταση σε κάθε δήμο ειδικού γραφείου «δημοτικών ανταποκριτών», υπαγόμενου απ’ ευθείας στο δήμαρχο, για την παροχή διοικητικής βοήθειας σε άτομα που έχουν αντικειμενική αδυναμία προσπέλασης στις υπηρεσίες του δήμου ή στα ΚΕΠ.

 

Η υποχρέωση του δήμου να παρέχει την ανωτέρω βοήθεια είναι εύλογη και επιβεβλημένη. Δεν θεωρούμε όμως αναγκαία τη σύσταση ειδικής οργανικής μονάδας με το αντικείμενο αυτό και μάλιστα σε επίπεδο αυτοτελούς γραφείου. Η διοικητική βοήθεια μπορεί να παρέχεται από τη δημοτική αστυνομία ή, αν αυτή δεν υπάρχει, από οποιονδήποτε υπάλληλο ορίζει ο δήμαρχος. Άλλωστε, οργανική μονάδα σε επίπεδο αυτοτελούς γραφείου δεν προβλέπει ο νόμος 4024/2011.

 

12. Κατάργηση του ετήσιου απολογισμού πεπραγμένων της δημοτικής αρχής.

 

Λόγω της πλήρους δημοσιότητας της διοικητικής δράσης που έχει επιτευχθεί είτε ηλεκτρονικά είτε με άλλον τρόπο, η ανάγκη ειδικής συνεδρίασης του δημοτικού συμβουλίου για να γίνει ο ετήσιος απολογισμός πεπραγμένων της δημοτικής αρχής (άρθρο 217 Ν 3463/2006, όπως αυτό ισχύει), δεν υφίσταται πλέον.

 

Λόγω και της πάγιας νομολογίας του Ελεγκτικού Συνεδρίου, το οποίο έχει κρίνει ως μη νόμιμες τις δαπάνες εκτύπωσης ενημερωτικών εντύπων με την ετήσια λογοδοσία της δημοτικής αρχής (ΕΣ Κλιμ. VII Τμ. 76/2012, ΕΣ Τμ. VII 7/2012, 182/2011, 126/2011, 61/2011 κ.ά.), προτείνεται η κατάργηση των διατάξεων του άρθρου 217 του ΔΚΚ.

 

13. Κατάργηση της αναδρομικότητας στο καθεστώς ασφάλισης των αιρετών.

 

15.1 Καθεστώς υγειονομικής περίθαλψης υπηρετούντων δημάρχων.

 

Οι υπηρετούντες δήμαρχοι διατηρούν το καθεστώς υγειονομικής περίθαλψης στο οποίο υπάγονταν πριν από την εκλογή τους, οι δε αναλογούσες κρατήσεις υπολογίζονται επί της αντιμισθίας, βαρύνουν τους ίδιους και αποδίδονται ανά μήνα στον οικείο φορέα (άρθρο 14 παρ. 2 Ν 3865/2010, όπως αυτή αντικαταστάθηκε από την περίπτ. στ΄ της υποπαρ. Β.1 της παρ. Β του  άρθρου πρώτου του Ν 4093/2012).

 

Η ρύθμιση αυτή ισχύει αναδρομικά από 01/01/2011 και επομένως συνεπάγεται την επιβάρυνση των δημάρχων με όλα τα ποσά κρατήσεων υπέρ υγειονομικής περίθαλψης, που μέχρι τη δημοσίευση του νόμου 4093/2012 καταβάλλονταν από το δήμο κατά το άρθρο 93 παρ. 3 του Ν 3852/2010 και την ΚΥΑ 19165/2011. Επί της ρύθμισης αυτής παρατηρούμε επιπλέον τα ακόλουθα:

 

– Για όσους δημάρχους είχαν πριν από την εκλογή τους την υπαλληλική ιδιότητα και τελούν σε άδεια άνευ αποδοχών (άρθρο 93 παρ. 1 Ν 3852/2010, όπως ισχύει), τη διατήρηση του προηγούμενου ασφαλιστικού καθεστώτος, συμπεριλαμβανομένου του καθεστώτος υγειονομικής περίθαλψης, προέβλεπε επίσης το άρθρο 93 παρ. 2 και 3  του Ν 3852/2010, με τη διαφορά ότι οι εισφορές ασφαλισμένου εβάρυναν το δήμο και όχι το δήμαρχο. Το ίδιο ισχύει και για τους δημάρχους που τελούν σε αναστολή άσκησης της επαγγελματικής τους δραστηριότητας (ΚΥΑ 19165/2011). Η αναγκαιότητα αναδρομικής ισχύος της ρύθμισης από 01/01/2011 δεν προκύπτει από την αιτιολογική έκθεση του νόμου και μας οδηγεί στο συμπέρασμα, λαμβανόμενης υπ’ όψη και της επόμενης ρύθμισης (περίπτωση ζ΄ της υποπαραγράφου Β.1), ότι ο νομοθέτης δεν θεωρεί ισχύουσες τις ασφαλιστικές ρυθμίσεις του νόμου 3852/2010. Για το λόγο αυτό επιτρέπει στους δημάρχους να διατηρήσουν από το προηγούμενο ασφαλιστικό καθεστώς μόνον αυτό που αφορά την υγειονομική περίθαλψη, εξαιρώντας τους ρητά (με την περίπτωση ζ΄) από τους λοιπούς αιρετούς που διατηρούν όλους τους κλάδους ασφάλισης, όπου υπάγονταν μέχρι την εκλογή τους.

 

– Η διατήρηση του προηγούμενου ασφαλιστικού καθεστώτος υγειονομικής περίθαλψης αφορά όλους τους δημάρχους, ανεξαρτήτως αν τελούν ή όχι σε άδεια χωρίς αποδοχές, αρκεί να ήταν ασφαλισμένοι μέχρι την εκλογή τους σε οποιοδήποτε ασφαλιστικό φορέα.

 

15.2 Ασφάλιση υπηρετούντων αιρετών (δημάρχων, αντιδημάρχων, προέδρων δημοτικών συμβουλίων).

 

Για την ασφάλιση των αιρετών οι διατάξεις του Ν 3852/2010 προέβλεπαν τα ακόλουθα:

 

1) Στους δημάρχους όλων των δήμων ανεξαρτήτως πληθυσμού, οι οποίοι είναι υπάλληλοι του δημοσίου ή ΝΠΔΔ ή κρατικών ΝΠΙΔ και δημοσίων επιχειρήσεων ή επιχειρήσεων τη διοίκηση των οποίων ορίζει άμεσα ή έμμεσα το δημόσιο ή είναι υπάλληλοι λοιπών (οποιωνδήποτε) ΝΠΙΔ, χορηγείται υποχρεωτικά για όλο το διάστημα της θητείας τους άδεια άνευ αποδοχών, ο χρόνος της οποίας θεωρείται χρόνος πραγματικής υπηρεσίας για όλα τα ασφαλιστικά τους δικαιώματα (άρθρο 93 παρ. 1 και 2 Ν 3852/2010, όπως η παρ. 1 αντικαταστάθηκε από την παρ. 8 του άρθρου 7 του Ν 4071/2012).

 

Συνεπώς, κατά τη διάρκεια της άδειας οι ανωτέρω δήμαρχοι διατηρούν το ασφαλιστικό καθεστώς που είχαν μέχρι την εκλογή τους. Οι ασφαλιστικές εισφορές υπολογίζονται επί των αποδοχών της οργανικής τους θέσης και κατά το μέρος που αναλογούν στους ασφαλισμένους βαρύνουν τον οικείο δήμο και καταβάλλονται από αυτόν, ενώ κατά το μέρος που αναλογούν στον εργοδότη βαρύνουν το φορέα της οργανικής τους θέσης και καταβάλλονται από το φορέα αυτόν. Για τους υπαλλήλους των λοιπών (μη κρατικών) ΝΠΙΔ το σύνολο των ασφαλιστικών εισφορών βαρύνει το δήμο (άρθρο 93 παρ. 3 Ν 3852/2010, ΚΥΑ 19165/18-04-2011, Έγγρ. Υπ. Οικον. 2/92579/0022/2012).

 

Για την ανωτέρω κατηγορία αιρετών διευκρινίσθηκαν με τα Έγγραφα του Υπουργείου Οικονομικών 76142/0092/2011 και 181264/0092/2012 καθώς και την Εγκύκλιο του Υπουργείου Εσωτερικών 2044/25-1-2012 τα εξής:

 

– Οι δήμαρχοι που είχαν πριν από την εκλογή τους την ιδιότητα του δημοσίου υπαλλήλου, υπάγονται υποχρεωτικά για χορηγία στο δημόσιο και υπόκεινται σε κράτηση 10% επί της καταβαλλόμενης αντιμισθίας, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 2 του Ν 1518/85. Υπάγονται επίσης υποχρεωτικά στην επικουρική ασφάλιση του ΤΑΔΚΥ (ΤΠΔΥ-ΤΑΔΚΥ και ΤΕΑΔΥ-ΤΑΔΚΥ). Η κράτηση 10% υπέρ του δημοσίου και οι εισφορές ασφαλισμένου υπέρ του ΤΠΔΥ-ΤΑΔΚΥ και του ΤΕΑΔΥ-ΤΑΔΚΥ παρακρατούνται από την αντιμισθία.

 

– Η επιβολή ασφαλιστικών εισφορών επί των αποδοχών της οργανικής θέσης των δημάρχων που είχαν την υπαλληλική ιδιότητα δεν επιτρέπεται, αφού οι διατάξεις της παρ. 3 του άρθρου 14 του Ν 3865/2010 εξαιρούν ρητά τους δημάρχους της δυνατότητας να διατηρήσουν το προηγούμενο της εκλογής τους ασφαλιστικό καθεστώς. Όσον αφορά ειδικότερα την κράτηση για κύρια σύνταξη από το δημόσιο, αυτή επιπλέον δεν μπορεί να ενεργείται σωρευτικά στις αποδοχές της θέσης και στην αντιμισθία, αφού από το δημόσιο μία μόνο σύνταξη μπορεί να καταβληθεί. Συνεπώς για τους δημάρχους που είχαν την ιδιότητα του δημοσίου υπαλλήλου, δεν διενεργούνται και δεν αποδίδονται από τους δήμους εισφορές επί των αποδοχών της οργανικής τους θέσης για κύρια σύνταξη, επικουρική ασφάλιση και πρόνοια. Το ίδιο ισχύει και για τους λοιπούς δημάρχους της συγκεκριμένης κατηγορίας.

 

Είναι προφανές ότι οι ανωτέρω θέσεις ανατρέπουν ουσιαστικά τις ασφαλιστικές ρυθμίσεις του Ν 3852/2010 και της ΚΥΑ 19165/2011, για όλους τους δημάρχους που εμπίπτουν στις διατάξεις της παρ. 1 του άρθρου 93 του νόμου αυτού και τελούν σε ειδική άδεια άνευ αποδοχών για όλη τη διάρκεια της θητείας τους.

 

Οι ασφαλιστικές εισφορές εργοδότη και ασφαλισμένου των δημάρχων που τελούν σε αναστολή άσκησης της επαγγελματικής τους δραστηριότητας, βαρύνουν το δήμο και καταβάλλονται από αυτόν (ΚΥΑ 19165/2011).

 

Οι δήμαρχοι που δεν εμπίπτουν στις διατάξεις της παρ. 1 του άρθρου 93 του Ν 3852/2010, όπως ισχύει, δεν είναι δηλαδή υπάλληλοι του δημοσίου, ΝΠΔΔ, κρατικών ή μη κρατικών ΝΠΙΔ, δημοσίων επιχειρήσεων κ.λ.π., ούτε τελούν σε αναστολή άσκησης της επαγγελματικής τους δραστηριότητας, μπορούν κατά τη διάρκεια της θητείας τους να συνεχίσουν την ασφάλισή τους στους κλάδους κύριας και επικουρικής σύνταξης και πρόνοιας, στους οποίους ήταν ασφαλισμένοι μέχρι την εκλογή τους, ή να αναγνωρίζουν το χρόνο της θητείας τους οποτεδήποτε στους κλάδους αυτούς. Στις περιπτώσεις αυτές οι ασφαλιστικές εισφορές ασφαλισμένου και εργοδότη βαρύνουν στο σύνολό τους τους δημάρχους (άρθρο 5 παρ. 8β Ν 3863/2010, όπως αυτή συμπληρώθηκε με την παρ. Ζ.1 του άρθρου 138 του Ν 4052/2012, Εγκ. Υπ. Εργασ. και Κοιν. Ασφαλ. Φ.80000/6680/474/2012).

 

2) Στους αντιδημάρχους όλων των δήμων ανεξαρτήτως πληθυσμού, οι οποίοι είναι υπάλληλοι του δημοσίου ή ΝΠΔΔ ή κρατικών ΝΠΙΔ και δημοσίων επιχειρήσεων ή  επιχειρήσεων τη διοίκηση των οποίων ορίζει άμεσα ή έμμεσα το δημόσιο ή είναι υπάλληλοι λοιπών (οποιωνδήποτε) ΝΠΙΔ, χορηγείται υποχρεωτικά για όλο το διάστημα της θητείας τους άδεια άνευ αποδοχών, ο χρόνος της οποίας θεωρείται χρόνος πραγματικής υπηρεσίας για όλα τα ασφαλιστικά τους δικαιώματα (άρθρο 93 παρ. 1 και 2 Ν 3852/2010, όπως η παρ. 1 αντικαταστάθηκε από την παρ. 8 του άρθρου 7 του Ν 4071/2012).

 

Συνεπώς, κατά τη διάρκεια της άδειας οι ανωτέρω αντιδήμαρχοι διατηρούν το ασφαλιστικό καθεστώς που είχαν μέχρι την εκλογή τους. Οι ασφαλιστικές εισφορές υπολογίζονται επί των αποδοχών της οργανικής τους θέσης και κατά το μέρος που αναλογούν στον ασφαλισμένο βαρύνουν τον οικείο δήμο και καταβάλλονται από αυτόν, ενώ κατά το μέρος που αναλογούν στον εργοδότη βαρύνουν το φορέα της οργανικής τους θέσης και καταβάλλονται από το φορέα αυτόν. Για τους υπαλλήλους των λοιπών (μη κρατικών) ΝΠΙΔ το σύνολο των ασφαλιστικών εισφορών βαρύνει το δήμο (άρθρο 93 παρ. 3 Ν 3852/2010).

 

Για τους αντιδημάρχους που δεν ανήκουν στην παραπάνω κατηγορία δεν προβλέπεται ασφάλιση και συνεπώς δεν καταβάλλονται από το δήμο ασφαλιστικές εισφορές.

 

3) Στους προέδρους των δημοτικών συμβουλίων των δήμων με πληθυσμό άνω των εκατό χιλιάδων (100.000) κατοίκων, οι οποίοι είναι υπάλληλοι του δημοσίου ή ΝΠΔΔ ή κρατικών ΝΠΙΔ και δημοσίων επιχειρήσεων ή  επιχειρήσεων τη διοίκηση των οποίων ορίζει άμεσα ή έμμεσα το δημόσιο ή είναι υπάλληλοι λοιπών (οποιωνδήποτε) ΝΠΙΔ, χορηγείται υποχρεωτικά για όλο το διάστημα της θητείας τους άδεια άνευ αποδοχών, ο χρόνος της οποίας θεωρείται χρόνος πραγματικής υπηρεσίας για όλα τα ασφαλιστικά τους δικαιώματα (άρθρο 93 παρ. 1 και 2 Ν 3852/2010, όπως η παρ. 1 αντικαταστάθηκε από την παρ. 8 του άρθρου 7 του Ν 4071/2012).

 

Συνεπώς, κατά τη διάρκεια της άδειας οι ανωτέρω πρόεδροι δημοτικών συμβουλίων διατηρούν το ασφαλιστικό καθεστώς που είχαν μέχρι την εκλογή τους. Οι ασφαλιστικές εισφορές υπολογίζονται επί των αποδοχών της οργανικής τους θέσης και κατά το μέρος που αναλογούν στον ασφαλισμένο βαρύνουν τον οικείο δήμο και καταβάλλονται από αυτόν, ενώ κατά το μέρος που αναλογούν στον εργοδότη βαρύνουν το φορέα της οργανικής τους θέσης και καταβάλλονται από το φορέα αυτόν. Για τους υπαλλήλους των λοιπών (μη κρατικών) ΝΠΙΔ το σύνολο των ασφαλιστικών εισφορών βαρύνει το δήμο (άρθρο 93 παρ. 3 Ν 3852/2010).

 

Από 1/1/2013, οι πρόεδροι δημοτικών συμβουλίων σε δήμους με πληθυσμό μικρότερο από εκατό χιλιάδες (100.000) κατοίκους, οι οποίοι είναι δημόσιοι υπάλληλοι ή υπάλληλοι ΝΠΔΔ ή κρατικών ΝΠΙΔ και δημοσίων επιχειρήσεων ή άλλων επιχειρήσεων τη διοίκηση των οποίων ορίζει άμεσα ή έμμεσα το δημόσιο ή είναι υπάλληλοι λοιπών (οποιωνδήποτε) ΝΠΙΔ, χορηγείται από την υπηρεσία της οργανικής τους θέσης ειδική άδεια εξήντα (60) ημερών (άρθρο 93 παρ. 5 εδάφιο πρώτο Ν 3852/2010, όπως αυτό προστέθηκε με την παρ. 1 του άρθρου 7 του Ν 4071/2012). Προφανώς ο νόμος εννοεί ότι η άδεια χορηγείται κατ’ έτος και ότι είναι με αποδοχές. Η άδεια αυτή θεωρείται χρόνος πραγματικής υπηρεσίας για όλα τα υπαλληλικά, εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα που απορρέουν (άρθρο 93 παρ. 5 εδάφιο τελευταίο Ν 3852/2010).

 

Συνεπώς, για τους προέδρους των δημοτικών συμβουλίων που δεν είναι δικαιούχοι της άδειας άνευ αποδοχών για όλη τη διάρκεια της θητείας τους, δεν προβλέπεται ασφάλιση και δεν καταβάλλονται από το δήμο ασφαλιστικές εισφορές.

 

Με τις νέες διατάξεις της περίπτωσης ζ΄ της υποπαραγράφου Β.1 της παραγράφου Β του άρθρου πρώτου του Ν 4093/2012 ορίζεται, ότι στα πρόσωπα της παρ. 1 του άρθρου 93 του Ν 3852/2010 που λαμβάνουν αντιμισθία, με εξαίρεση τους δημάρχους, εφαρμόζονται αναδρομικά από 01/01/2011 ως προς την ασφάλισή τους οι διατάξεις της παρ. 3 του άρθρου 14 του Ν 3865/2010.  Με τη διάταξη της επόμενης περίπτωσης η΄ της ίδιας υποπαραγράφου ορίζεται ότι οι ασφαλιστικές εισφορές ασφαλισμένου όλων των προσώπων της παρ. 1 του άρθρου 93 του Ν 3852/2010, συμπεριλαμβανομένων των δημάρχων, παύουν να βαρύνουν τους δήμους και παρακρατούνται από την αντιμισθία.

 

Δηλαδή, με τις διατάξεις των περιπτώσεων ζ΄ και η΄ της υποπαραγράφου Β.1 του άρθρου πρώτου του Ν 4093/2012 ανατρέπονται αναδρομικά από 01/01/2011 οι ασφαλιστικές ρυθμίσεις του Ν 3852/2010 και της ΚΥΑ 19165/2011, για τους αιρετούς εκείνους (δημάρχους, αντιδημάρχους, προέδρους δημοτικών συμβουλίων, προέδρους συνδέσμων) οι οποίοι εμπίπτουν στις διατάξεις της παρ. 1 του άρθρου 93, λαμβάνουν αντιμισθία και τελούν σε ειδική άδεια άνευ αποδοχών για όλο το διάστημα της θητείας τους. Ουσιαστικά υιοθετούνται με τις ανωτέρω διατάξεις του Ν 4093/2012 οι απόψεις που διατύπωσε το Υπουργείο Οικονομικών με τα Έγγραφα 76142/0092/2011 και 181264/0094/2012, τα οποία μνημονεύονται παραπάνω και σύμφωνα με τα οποία για την ασφάλιση των αιρετών που τελούν σε άδεια χωρίς αποδοχές εφαρμόζονται αποκλειστικά οι διατάξεις του Ν 3865/2010 και όχι οι διατάξεις του Ν 3852/2010.

 

Επομένως, μετά τη δημοσίευση του Ν 4093/2012 ισχύουν τα ακόλουθα:

 

i. Από 01/01/2011 οι υπηρετούντες δήμαρχοι που είχαν πριν από την εκλογή τους την υπαλληλική ιδιότητα και τελούν  σε άδεια άνευ αποδοχών κατά τις διατάξεις της παρ. 1 του άρθρου 93 του Ν 3852/2010, όπως ισχύει, υπάγονται υποχρεωτικά για χορηγία στο δημόσιο και υπόκεινται σε κράτηση 10% επί της καταβαλλόμενης αντιμισθίας, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 2 του Ν 1518/85. Υπάγονται επίσης υποχρεωτικά στην επικουρική ασφάλιση του ΤΑΔΚΥ (ΤΠΔΥ-ΤΑΔΚΥ και ΤΕΑΔΥ-ΤΑΔΚΥ). Η κράτηση 10% υπέρ του δημοσίου και οι εισφορές ασφαλισμένου υπέρ του ΤΠΔΥ-ΤΑΔΚΥ (1% για τους παλαιούς ασφαλισμένους και 4% για τους νέους ασφαλισμένους) και ΤΕΑΔΥ-ΤΑΔΚΥ (3% τόσο για τους παλαιούς όσο και για τους νέους ασφαλισμένους) παρακρατούνται (αφαιρούνται) από την αντιμισθία. Οι δήμαρχοι αυτοί διατηρούν το καθεστώς υγειονομικής περίθαλψης που είχαν πριν από την εκλογή τους, όπως αναφέρεται αναλυτικά στην ανωτέρω περίπτωση στ΄.

 

Η επιβολή ασφαλιστικών εισφορών επί των αποδοχών της οργανικής θέσης των δημάρχων που είχαν την υπαλληλική ιδιότητα, δεν επιτρέπεται, αφού οι διατάξεις της παρ. 3 του άρθρου 14 του Ν 3865/2010 και της περίπτ. ζ΄ της υποπαρ. Β.1 της παρ. Β του άρθρου πρώτου του Ν 4023/2012 εξαιρούν ρητά τους υπηρετούντες δημάρχους της δυνατότητας να διατηρήσουν το προηγούμενο της εκλογής τους ασφαλιστικό καθεστώς, πλην του καθεστώτος υγειονομικής περίθαλψης.

 

Οι δήμαρχοι που δεν εμπίπτουν στις διατάξεις της παρ. 1 του άρθρου 93 του Ν 3852/2010, όπως ισχύει, δεν είναι δηλαδή υπάλληλοι του δημοσίου, ΝΠΔΔ, κρατικών ή μη κρατικών ΝΠΙΔ, δημοσίων επιχειρήσεων κ.λ.π., μπορούν κατά τη διάρκεια της θητείας τους να συνεχίσουν την ασφάλισή τους στους κλάδους κύριας και επικουρικής σύνταξης και πρόνοιας, στους οποίους ήταν ασφαλισμένοι μέχρι την εκλογή τους, ή να αναγνωρίζουν το χρόνο της θητείας τους οποτεδήποτε στους κλάδους αυτούς. Στις περιπτώσεις αυτές οι ασφαλιστικές εισφορές ασφαλισμένου και εργοδότη βαρύνουν στο σύνολό τους τους δημάρχους (άρθρο 5 παρ. 8β Ν 3863/2010, όπως αυτή συμπληρώθηκε με την παρ. Ζ.1 του άρθρου 138 του Ν 4052/2012, Εγκ. Υπ. Εργασ. και Κοιν. Ασφαλ. Φ.80000/6680/474/2012).

 

ii. Οι αντιδήμαρχοι που είχαν πριν από τον ορισμό τους την υπαλληλική ιδιότητα και τελούν σε άδεια άνευ αποδοχών βάσει της παρ. 1 του άρθρου 93 του Ν 3852/2010, όπως ισχύει, διατηρούν από 01/01/2011 το ασφαλιστικό καθεστώς κύριας και επικουρικής ασφάλισης, πρόνοιας και υγειονομικής περίθαλψης που είχαν πριν από τον ορισμό τους, οπότε και ο χρόνος της θητείας τους θεωρείται ως πραγματική και συντάξιμη υπηρεσία στη θέση από την οποία προέρχονται. Οι ασφαλιστικές εισφορές υπολογίζονται επί των τακτικών μηνιαίων αποδοχών της οργανικής τους θέσης, όπως αυτές διαμορφώνονται κάθε φορά, και παρακρατούνται από την αντιμισθία, αποδιδόμενες ανά μήνα στους οικείους ασφαλιστικούς φορείς. Όπου προβλέπεται εργοδοτική εισφορά, αυτή καταβάλλεται από το φορέα της οργανικής τους θέσης.

 

Για τους αντιδημάρχους που συνεχίζουν ως αιρετοί να ασφαλίζονται στο ΙΚΑ, υπόχρεος έναντι αυτού για την υποβολή των ΑΠΔ και την απόδοση όλων των ασφαλιστικών εισφορών (εργοδότη και ασφαλισμένου) είναι ο δήμος όπου έχουν εκλεγεί. Οι εργοδοτικές εισφορές που, σύμφωνα με το νόμο, βαρύνουν το φορέα της οργανικής θέσης, καταβάλλονται από το δήμο και στη συνέχεια αναζητούνται από αυτόν σε βάρος του υπόχρεου εργοδότη (Εγκ. ΙΚΑ 44/07-07-2011).

 

Για τους αντιδημάρχους που δεν είχαν την υπαλληλική ιδιότητα και δεν τελούν σε άδεια χωρίς αποδοχές καθώς και για τους αντιδημάρχους που δεν λαμβάνουν αντιμισθία (άρθρο 3 παρ. 3ε Ν 4051/2012), δεν προβλέπεται ασφάλιση και δεν καταβάλλονται από το δήμο ασφαλιστικές εισφορές.

 

iii. Οι πρόεδροι δημοτικών συμβουλίων των δήμων με πληθυσμό άνω των 100.000 κατοίκων, οι οποίοι είχαν πριν από την εκλογή τους την υπαλληλική ιδιότητα και τελούν σε άδεια άνευ αποδοχών βάσει της παρ. 1 του άρθρου 93 του Ν 3852/2010, όπως ισχύει, διατηρούν από 01/01/2011 το ασφαλιστικό καθεστώς κύριας και επικουρικής ασφάλισης, πρόνοιας και υγειονομικής περίθαλψης που είχαν πριν από την εκλογή τους, οπότε και ο χρόνος της θητείας τους θεωρείται ως πραγματική και συντάξιμη υπηρεσία στη θέση από την οποία προέρχονται. Οι ασφαλιστικές εισφορές υπολογίζονται επί των τακτικών μηνιαίων αποδοχών της οργανικής τους θέσης, όπως αυτές διαμορφώνονται κάθε φορά, και παρακρατούνται από την αντιμισθία, αποδιδόμενες ανά μήνα στους οικείους ασφαλιστικούς φορείς. Όπου προβλέπεται εργοδοτική εισφορά, αυτή καταβάλλεται από το φορέα της οργανικής τους θέσης, με την επιφύλαξη όσων αναφέρονται παραπάνω ως προς το ΙΚΑ.

 

Για τους προέδρους των δημοτικών συμβουλίων που δεν ανήκουν στην ανωτέρω κατηγορία, δεν προβλέπεται ασφάλιση και δεν καταβάλλονται από το δήμο ασφαλιστικές εισφορές. Συνεπώς για τους προέδρους δημοτικών συμβουλίων σε δήμους με πληθυσμό μικρότερο των 100.000 κατοίκων δεν προβλέπεται ασφάλιση, είτε είναι δικαιούχοι της ειδικής άδειας των 60 ημερών ετησίως (άρθρο 7 παρ. 1 Ν 4071/2012) είτε όχι.

 

iv. Τα παραπάνω αναφερόμενα για την ασφάλιση των αντιδημάρχων και των προέδρων των δημοτικών συμβουλίων ισχύουν και για τους προέδρους των συνδέσμων, με συνολικό πληθυσμό των μελών τους μεγαλύτερο των 200.000 κατοίκων, οι οποίοι τελούν στην ειδική άδεια άνευ αποδοχών της παρ. 1 του άρθρου 93 του Ν 3852/2010, όπως ισχύει.

 

v. Οι ρυθμίσεις της περίπτωσης ζ΄ της υποπαραγράφου Β.1  της παραγράφου Β του άρθρου πρώτου του Ν 4093/2012 ισχύουν αναδρομικά από 01/01/2011. Ως εκ τούτου η διάταξη της περίπτωσης ή της ίδιας υποπαραγράφου, η οποία προβλέπει ότι οι εισφορές ασφαλισμένου των τελούντων σε άδεια άνευ αποδοχών δημάρχων, αντιδημάρχων, προέδρων δημοτικών συμβουλίων και προέδρων συνδέσμων, αποτελεί πλεονασμό. Δημιουργεί ωστόσο το ερώτημα, εάν η αναδρομική εφαρμογή από 01/01/2011 συνεπάγεται είτε  την επιστροφή των εισφορών ασφαλισμένου εκ μέρους των αιρετών, για το διάστημα 01/01/2011-12/11/2012, οι οποίες εβάρυναν τους ΟΤΑ, είτε την αναζήτηση από διάφορους ασφαλιστικούς φορείς των ασφαλιστικών εισφορών που καταβλήθηκαν αχρεωστήτως, για το ίδιο χρονικό διάστημα.

 

Λόγω των ζητημάτων που δημιουργεί και των αρνητικών συνεπειών που συνεπάγεται για τους αιρετούς, προτείνεται η κατάργηση της αναδρομικής εφαρμογής των ανωτέρω διατάξεων του Ν 4093/2012, έτσι ώστε να αρχίζουν να ισχύουν από 1/1/2013.

 

 

 

 

 

 

1. Ενοποίηση των διαδικασιών σύναψης δημοσίων συμβάσεων.

 

Σήμερα, οι διαδικασίες σύναψης δημοσίων συμβάσεων προμηθειών, υπηρεσιών ή εργασιών και μισθώσεως κινητών και ακινήτων δεν είναι ενιαίες για όλους τους φορείς του στενού δημόσιου τομέα (δημόσιο, ΝΠΔΔ, ΟΤΑ α΄ και β΄ βαθμού), αλλά διαφοροποιούνται ανάλογα με την κατηγορία της αναθέτουσας αρχής, προκαλώντας συχνά σύγχυση τόσο στους ενδιαφερόμενους (διαγωνιζόμενους) όσο και στις εμπλεκόμενες υπηρεσίες.

 

Αναλυτικά, σήμερα ισχύουν τα ακόλουθα:

 

Ι. Προμήθειες.

 

Οι προμήθειες των δήμων, των συνδέσμων ΟΤΑ, των δημοτικών ιδρυμάτων και ΝΠΔΔ, των ΔΕΥΑ, των κοινωφελών δημοτικών επιχειρήσεων, των αστικών εταιρειών μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα των ΟΤΑ και των δημοτικών ανωνύμων εταιρειών του άρθρου 266 του ΔΚΚ διέπονται από τις διατάξεις του νόμου 2286/95 «Προμήθειες του δημόσιου τομέα και ρυθμίσεις συναφών θεμάτων» (ΦΕΚ 19/Α) και του Ενιαίου Κανονισμού Προμηθειών ΟΤΑ – ΕΚΠΟΤΑ (Απόφ. Υπ. Εσωτ. 11389/1993, ΦΕΚ 185/Β). Οι προμήθειες του δημοσίου και των άλλων ΝΠΔΔ διέπονται από τις διατάξεις του Ν 2286/95 και του Κανονισμού Προμηθειών Δημοσίου (ΠΔ 118/2007, ΦΕΚ 150/Α).

 

Προμήθειες, η προϋπολογιζόμενη δαπάνη των οποίων, εκτός του ΦΠΑ, είναι ίση ή υπερβαίνει το κατώτατο όριο εφαρμογής των προεδρικών διαταγμάτων 60/2007 «Προσαρμογή της Ελληνικής Νομοθεσίας στις διατάξεις της Οδηγίας 2004/18/ΕΚ κ.λ.π.» (ΦΕΚ 64/Α) ή 59/2007 «Προσαρμογή της Ελληνικής Νομοθεσίας στις διατάξεις της Οδηγίας 2004/17/ΕΚ κ.λ.π.» (ΦΕΚ63/Α), διενεργούνται σύμφωνα με τις διατάξεις των διαταγμάτων αυτών, συμπληρωματικά δε με τις διατάξεις του νόμου 2286/95 και του ΕΚΠΟΤΑ, εάν πρόκειται για ΟΤΑ, ή με τις διατάξεις του νόμου 2286/95 και του ΠΔ 118/2007, εάν πρόκειται για το δημόσιο και τα άλλα ΝΠΔΔ.

 

Σύμφωνα με τις ισχύουσες διατάξεις:

 

– Το όριο ένταξης προμηθειών στο Ενιαίο Πρόγραμμα Προμηθειών (ΕΠΠ) είναι ενιαίο για όλο το δημόσιο, τα ΝΠΔΔ και τους ΟΤΑ (60.000 ευρώ χωρίς το ΦΠΑ, ΥΑ Π1/3306/2010, ΦΕΚ 1789/Β).

 

– Το όριο του πρόχειρου διαγωνισμού είναι επίσης ενιαίο για όλο το δημόσιο, τα ΝΠΔΔ και τους ΟΤΑ (60.000 ευρώ χωρίς το ΦΠΑ, ΥΑ Π1/3305/2010, ΦΕΚ 1789/Β), ενώ όμως στο δημόσιο και στα ΝΠΔΔ δεν απαιτείται δημοσίευση της διακήρυξης (άρθρο 2 παρ. 4 ΠΔ 118/2007) αλλά αρκεί η συγκέντρωση τριών τουλάχιστον προσφορών (Οδηγός Κρατικών Προμηθειών του Υπουργείου Ανάπτυξης), στους ΟΤΑ απαιτείται η δημοσίευση της διακήρυξης στον τοπικό τύπο και η ανάρτησή της στο πρόγραμμα Διαύγεια, διαφορετικά ο διαγωνισμός δεν είναι νόμιμος (ΕΣ Κλιμ. VII Τμ. 38/2012, ΕΣ Τμ. VII 387/2010, 309/2010, 408/2009, 219/2009).

 

-Το όριο της απ’ ευθείας ανάθεσης διαφοροποιείται και καθορίζεται με ειδική υπουργική απόφαση για τους ΟΤΑ (άρθρο 13 παρ. 3 Ν 2503/97) και με άλλη απόφαση για το δημόσιο και τα άλλα ΝΠΔΔ (άρθρο 2 παρ. 13 περίπτ. VIII Ν 2286/95). Έτσι, το όριο αυτό ανέρχεται σήμερα σε 15.000 ευρώ με το ΦΠΑ για τους ΟΤΑ (ΚΥΑ 27319/2002, ΦΕΚ 945/Β) και σε 20.000 ευρώ χωρίς το ΦΠΑ για το δημόσιο και τα άλλα ΝΠΔΔ (Απόφ. Υπ. Οικον., Ανταγ. και Ναυτιλ. Π1/3305/2010).

 

ΙΙ. Υπηρεσίες και εργασίες.

 

Στο δημόσιο και στα ΝΠΔΔ η ανάθεση συμβάσεων παροχής υπηρεσιών διέπεται από τις διατάξεις του άρθρου 83 του Ν 2362/95 και από τις αναλογικά εφαρμοζόμενες διατάξεις του ΠΔ 118/2007. Στους ΟΤΑ και στα νομικά τους πρόσωπα εφαρμόζονται επίσης εν μέρει οι διατάξεις του άρθρου 83 του Ν 2362/95 (άρθρο 20 παρ. 13 Ν 3731/2008) και, μέχρι να εκδοθεί το προεδρικό διάταγμα που προβλέπει το άρθρο 209 παρ. 2 του ΔΚΚ, οι διατάξεις του ΠΔ 28/1980.

 

Τα όρια απ’ ευθείας ανάθεσης και πρόχειρου διαγωνισμού είναι ίδια για όλο το δημόσιο, τα ΝΠΔΔ και τους ΟΤΑ (σήμερα, 20.000 και 60.000 ευρώ χωρίς το ΦΠΑ, αντίστοιχα, Απόφ. Υπ. Οικον. 35130/739/2010, ΦΕΚ 1291/Β).

 

ΙΙΙ. Τεχνικά έργα.

 

Η ανάθεση των συμβάσεων εκτέλεσης έργων διέπεται από τις διατάξεις του Ν 3669/2008 για όλο το δημόσιο, τα ΝΠΔΔ και τους ΟΤΑ, με εξαίρεση τη δυνατότητα απ’ ευθείας ανάθεσης μικρών έργων, η οποία καταργήθηκε ολοσχερώς με το νόμο 4053/2012 (άρθρο 35 παρ. 1) και επαναφέρθηκε αμέσως μετά σε ισχύ μόνο για τους ΟΤΑ (άρθρο 19 παρ. 13 Ν 4071/2012). Το όριο διεξαγωγής πρόχειρου διαγωνισμού είναι ίδιο για όλους τους φορείς (60.000 ευρώ χωρίς το ΦΠΑ). Ειδική πρόβλεψη υπάρχει για το ποσοστό εργολαβικού οφέλους στα έργα των δήμων (άρθρο 9 παρ. 5 Ν 4071/2012), η οποία συνιστά απόκλιση από το γενικό κανόνα της παρ. 7 του άρθρου 17 του Ν 3669/2008.

 

ΙV. Μισθώσεις ακινήτων.

 

Η μίσθωση από τους δήμους ακινήτων που ανήκουν σε τρίτους διέπεται από τις διατάξεις του ΔΚΚ (άρθρο 194) και του ΠΔ 270/1981 (ΦΕΚ 77/Α). Οι μισθώσεις του δημοσίου διέπονται από το νόμο 3130/2003 (ΦΕΚ 76/Α) και των ΝΠΔΔ από το ΠΔ 715/1979 (ΦΕΚ 212/Α).

 

Σύμφωνα όμως με τη νομολογία του Ελεγκτικού Συνεδρίου οι διατάξεις του Ν 3130/2003 «Μισθώσεις ακινήτων για στέγαση Δημοσίων Υπηρεσιών και άλλες διατάξεις» (ΦΕΚ 76/Α), έχουν ανάλογη εφαρμογή και στις μισθώσεις των ΟΤΑ, για όσα θέματα δεν ρυθμίζονται από τις ειδικές για αυτούς διατάξεις του ΔΚΚ και του ΠΔ 270/81. Συνεπώς όροι της διακήρυξης που έρχονται σε αντίθεση με τις διατάξεις του νόμου αυτού, καθιστούν μη νόμιμη τη σχετική διαδικασία, ενώ οι περιπτώσεις απ’ ευθείας μίσθωσης που προβλέπει ο νόμος αυτός ισχύουν και για μισθώσεις από τους ΟΤΑ (ΕΣ Τμ. VII 281/2011, 187/2011, 79/2010).

 

Με σκοπό την ομοιόμορφη εφαρμογή των ρυθμίσεων σε όλο το φάσμα του δημοσίου, των ΝΠΔΔ και των ΟΤΑ, την άρση της σύγχυσης και των αμφισβητήσεων που προκαλεί η διαφοροποίηση των σχετικών διατάξεων, την απλοποίηση των διαδικασιών και τη διευκόλυνση των υπηρεσιών και των ενδιαφερόμενων, προτείνεται η εξομοίωση των κανόνων ανάθεσης δημοσίων συμβάσεων, με την επέκταση και την προσαρμογή των διατάξεων που ισχύουν για το δημόσιο, στους δήμους και στα νομικά τους πρόσωπα.

 

 

 

 

1. Κατάργηση του ειδικού προορισμού ορισμένων εσόδων και άρση άλλων περιορισμών.

 

Στην παρ. 7 του άρθρου 9 του Ευρωπαϊκού Χάρτη Τοπικής Αυτονομίας, ο οποίος κυρώθηκε με το νόμο 1850/1989 (ΦΕΚ 114/Α), ορίζονται τα εξής:

 

«Στο μέτρο του δυνατού, οι επιχορηγήσεις που παρέχονται στους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης δεν πρέπει να προορίζονται για τη χρηματοδότηση ειδικών σχεδίων. Η παροχή επιχορηγήσεων δεν πρέπει να θίγει τη θεμελιώδη ελευθερία της πολιτικής των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης στο δικό τους πεδίο αρμοδιότητας»

 

Παρά την ανωτέρω – υπερνομοθετικής ισχύος – πρόβλεψη, πολλοί από τους σημαντικότερους πόρους της τοπικής αυτοδιοίκησης α΄ βαθμού έχουν ειδικό προορισμό, νομοθετικά καθορισμένο, με συνέπεια να απαγορεύεται η διάθεσή τους για άλλους νόμιμους σκοπούς. Η μεταβολή του προορισμού των ειδικευμένων εσόδων συνιστά ποινικό και πειθαρχικό αδίκημα (άρθρο 86 ΒΔ 24/9-20/10/1958).

 

Στα πλαίσια των ανωτέρω ρυθμίσεων παρατηρείται το φαινόμενο:

 

– άλλοι μεν δήμοι να εμφανίζουν υψηλά ταμειακά διαθέσιμα, τα οποία – λόγω του ειδικευμένου χαρακτήρα τους – λιμνάζουν στους τραπεζικούς λογαριασμούς, ακόμη και όταν ο δήμος αδυνατεί με τα λοιπά (ανειδίκευτα) έσοδα του να καλύψει τις τρέχουσες υποχρεώσεις του,

 

– άλλοι δε δήμοι να αναλώνουν ειδικευμένα έσοδα σε αλλότριους σκοπούς, ευρισκόμενοι υπό την απειλή επιβολής των κυρώσεων που προβλέπει ο νόμος.

 

Για το χρονικό διάστημα 2013-2016 τουλάχιστον προτείνεται:

 

α. Η προαιρετική διάθεση του τμήματος των ΚΑΠ που προορίζονται για επενδυτικούς σκοπούς (ΣΑΤΑ) για την κάλυψη άλλων δαπανών, ύστερα από σχετική απόφαση του δημοτικού συμβουλίου, η οποία εκδίδεται οποτεδήποτε κατά τη διάρκεια του έτους και όχι αναγκαστικά στο τελευταίο τρίμηνο που προβλέπει η ισχύουσα νομοθεσία (άρθρο 36 παρ. 1 και 2 Ν 3801/2009). Η προαιρετική διάθεση αναφέρεται στο σύνολο (100%) του κατανεμόμενου σε κάθε δήμο ποσού.

 

β. Η δυνατότητα διάθεσης μέρους των ανταποδοτικών εσόδων, προσδιοριζόμενου σε ανώτατο ποσοστό ετησίως (π.χ. 25%), για την κάλυψη λοιπών υποχρεωτικών και λειτουργικών δαπανών, σχετικών με τις υπηρεσίες του δήμου που εξυπηρετούν ή υποστηρίζουν διοικητικά, οργανωτικά και τεχνικά τις ανταποδοτικές υπηρεσίες, όπως προβλέπεται στο άρθρο 10 του Ν 215/1975. Οι δήμοι είχαν τη συγκεκριμένη δυνατότητα (Εγκ. Υπ. Εσωτ. 27652/28-4-1979), η οποία καταργήθηκε ύστερα από την Γνωμ. ΝΣΚ 69/2008 (Εγκ. Υπ. Εσωτ. 23745/15-4-2008).

 

γ. Κατάργηση της παρακράτησης από τη ΔΕΗ ποσοστού 15% των εσόδων από το ΤΑΠ (άρθρο 24 παρ. 19 Ν 2130/93), έτσι ώστε ολόκληρο το αναλογούν τέλος να περιέρχεται στους δήμους. Κατάργηση του ειδικού προορισμού του ημίσεως ποσού των εσόδων από το ΤΑΠ (άρθρο 24 παρ. 20 Ν 2130/93).

 

δ. Κατάργηση του ειδικού προορισμού των τελών και εισφορών που θεσπίσθηκαν υπέρ των ΟΤΑ στα όρια των οποίων λειτουργούν οχληρές δραστηριότητες (τέλος ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, ειδική εισφορά για διϋλιστήρια πετρελαίου, τέλος για παραγωγή ρεύματος από λιγνιτικούς σταθμούς κ.λ.π.), χωρίς να θίγονται οι ευνοϊκές ρυθμίσεις υπέρ των εδαφικών τμημάτων του δήμου όπου είναι εγκατεστημένες οι δραστηριότητες αυτές.

 

ε. Επανεξέταση γενικά όλων των ειδικευμένων εσόδων προς την κατεύθυνση του περιορισμού των δημοτικών πόρων που δεσμεύονται για συγκεκριμένο σκοπό.

 

στ. Επαναφορά στους δήμους του δικαιώματος είσπραξης των τελών διαφήμισης της κατηγορίας Δ΄ του άρθρου 15 του ΒΔ 24/9-20/10/1958, τα οποία σήμερα καταβάλλονται στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων (άρθρο 9 παρ. 6α Ν 2880/2001).

 

ζ. Άπαξ εξομοίωση των συντελεστών του φόρου ηλεκτροδοτούμενων χώρων σε ολόκληρη τη διοικητική περιφέρεια των νεοσύστατων (Καλλικρατικών) δήμων, χωρίς τον ποσοστιαίο περιορισμό της παρ. 13 του άρθρου 25 του Ν 1828/89.

 

2. Περιορισμός των απαλλαγών από δημοτικούς φόρους και τέλη.

 

Επανεξέταση των περιπτώσεων απαλλαγής από δημοτικές επιβαρύνσεις (φόρους, τέλη, δικαιώματα, εισφορές), με στόχο την κατάργηση των απαλλαγών από επιβαρύνσεις που σχετίζονται με την παροχή υπηρεσιών ή την προσφορά αγαθών και συνεπάγονται κόστος για το δήμο (π.χ. τέλη καθαριότητας, κατανάλωση ύδατος κ.λ.π.). Υπενθυμίζεται ότι οι ανωτέρω απαλλαγές ορίζονται σήμερα από το άρθρο 82 του ΒΔ 24/9-20/10/1958, όπως ισχύει, και τις τυχόν ειδικές διατάξεις που διέπουν κάθε κατηγορία δημοτικών εσόδων.

 

Για λόγους ισότιμης μεταχείρισης των φορολογουμένων προτείνεται επίσης η κατάργηση των διατάξεων που προβλέπουν απαλλαγές από το τέλος χρήσης κοινοχρήστων χώρων για τη ΔΕΗ (άρθρα 98 παρ. 7 και 123 παρ. 8 Ν 4001/2011, ΑΝ 1672/1951) και τον ΟΤΕ (ΝΔ 1049/49, ΣτΕ 2958/2011 νομική βάση πληροφοριών ΝΟΜΟΤΕΛΕΙΑ).

 

3. Χορήγηση διευκολύνσεων σε οφειλέτες από το δημοτικό συμβούλιο.

 

α. Επαναφορά της δυνατότητας που είχε το δημοτικό συμβούλιο να χορηγεί στους οφειλέτες διευκολύνσεις τμηματικής καταβολής χρεών, που δεν έχουν βεβαιωθεί ταμειακά, όπως προέβλεπε η παρ. 3 του άρθρου 27 του Ν 3202/2003. Τονίζεται ότι ο ισχύων ΔΚΚ δεν περιέλαβε διατάξεις αντίστοιχες με αυτές του άρθρου 231 του ΠΔ 410/95 και συνεπώς τέτοια δυνατότητα δεν υπάρχει σήμερα.

 

β. Παροχή στο δημοτικό συμβούλιο της δυνατότητας να απαλλάσσει τους οφειλέτες από τις προσαυξήσεις εκπρόθεσμης καταβολής, εάν αποδεικνύεται οικονομική αδυναμία, που οφείλεται στη γνωστή οικονομική κρίση την οποία διέρχεται η χώρα (άρθρο 174 παρ. 3 Ν 3463/2006) ή σε άλλους λόγους που αποδεικνύονται από τον οφειλέτη και γίνονται αιτιολογημένα δεκτοί από το δημοτικό συμβούλιο.

 

4. Απόδοση των πολεοδομικών προστίμων στους δήμους.

 

Σε όσους δήμους ασκούν πολεοδομικές αρμοδιότητες είτε βάσει του άρθρου 94 του Ν 3852/2010 είτε βάσει των διατάξεων του άρθρου 61 παρ. 3 του Ν 947/1979, όλα τα πρόστιμα αυθαίρετων κατασκευών που προβλέπονται από τις διατάξει του Ν 4024/2011, προτείνεται να περιέχονται σε αυτούς, δεδομένου ότι επωμίζονται το κόστος άσκησης των συγκεκριμένων πολεοδομικών αρμοδιοτήτων. Σημειώνεται ότι για το θέμα αυτό υπάρχει σήμερα απόλυτη σύγχυση, την οποία δεν κατάφερε να διαλύσει η Γνωμ. ΝΣΚ 359/2012, εν όψει των σημαντικών κενών που εμφανίζει η νομοθεσία.

 

5. Απαλλαγή των δήμων από τα τέλη κυκλοφορίας αυτοκινήτων.

 

Μέχρι το τέλος του έτους 2016, προτείνεται η απαλλαγή των δήμων από τα τέλη κυκλοφορίας αυτοκινήτων, τα τέλη χρήσης μηχανημάτων έργου του άρθρου 20 του Ν 2052/92 και τα τέλη έκδοσης, αντικατάστασης ή ανανέωσης αδειών κυκλοφορίας οχημάτων του άρθρου 26 του Ν 2873/2000, με σκοπό την ανακούφιση των δήμων από οικονομικές επιβαρύνσεις.

 

Τονίζεται ότι από τα τέλη κυκλοφορίας αυτοκινήτων απαλλάσσονται σήμερα μόνο τα φορτηγά των δήμων (υδροφόρα, καθαριότητας και πυροσβεστικά).

 

6. Κατάργηση των περιορισμών στη μεταφορά πιστώσεων.

 

Στο άρθρο 161 του ΔΚΚ προβλέπονται οι ακόλουθοι περιορισμοί στη μεταφορά πιστώσεων από κωδικό σε κωδικό αριθμό του προϋπολογισμού:

 

α. Η πίστωση που έχει εγγραφεί στον προϋπολογισμό για την εκτέλεση ορισμένου έργου, σε περίπτωση που υπάρχει αδυναμία να εκτελεσθεί το έργο αυτό, επιτρέπεται να διατεθεί μόνο για την εκτέλεση άλλου έργου. Για τη διάθεση αυτή απαιτείται αναμόρφωση του προϋπολογισμού (άρθρο 161 παρ. 1 Ν 3463/2006).

 

Αν η πίστωση διατίθεται για την εκτέλεση νέου έργου, που δεν περιλαμβάνεται στο τεχνικό πρόγραμμα, απαιτείται και τροποποίηση του προγράμματος, η οποία γίνεται με αιτιολογημένη απόφαση του δημοτικού συμβουλίου (άρθρο 208 παρ. 3 και 4 Ν 3463/2006).

 

β. Κατά το τελευταίο τρίμηνο του οικονομικού έτους επιτρέπεται να διατεθεί ποσοστό μέχρι 50% από πιστώσεις, οι οποίες έχουν εγγραφεί για έργα που δεν έχουν εκτελεσθεί και δεν μπορούν να εκτελεσθούν στο διάστημα που απομένει, για την πληρωμή υποχρεωτικών δαπανών. Για τη διάθεση αυτή απαιτείται αναμόρφωση του προϋπολογισμού (άρθρο 161 παρ. 2 Ν 3463/2006). Μέχρι τη δημοσίευση του νόμου 3801/2009 δεν επιτρεπόταν η διάθεση πιστώσεων που προέρχονταν από τη ΣΑΤΑ (άρθρο 23 παρ. 4 Ν 3536/2007), με το νόμο όμως αυτό (άρθρο 36 παρ. 2) καταργήθηκε η συγκεκριμένη απαγόρευση.

 

Προτείνεται η άρση των ανωτέρω περιορισμών ώστε μέχρι 31/12/2016 να υπάρχει εναλλακτικά η ακόλουθη δυνατότητα:

 

– Οι πιστώσεις που έχουν εγγραφεί για έργα να μπορούν να διατεθούν σε άλλες δαπάνες γενικά και όχι μόνο σε άλλα έργα.

 

– Στο τελευταίο τρίμηνο του έτους να επιτρέπεται η διάθεση για άλλους σκοπούς ολόκληρων των πιστώσεων που έχουν εγγραφεί για έργα και όχι μόνο ποσοστού 50%.

 

7. Κατάργηση της έγκρισης πολυετών υποχρεώσεων.

 

Η υποχρέωση προηγούμενης έγκρισης από τον Γενικό Γραμματέα της Αποκεντρωμένης Διοίκησης της ανάληψης πολυετών υποχρεώσεων από τους ΟΤΑ και τα νομικά τους πρόσωπα, ετήσιας αξίας άνω των 50.000 ευρώ, κρίθηκε από το Ελεγκτικό Συνέδριο αντισυνταγματική (ΕΣ Τμ. VI Απόφ. 3170/2012).

 

Για τους λόγους που αναλύονται εκτενώς στην ανωτέρω απόφαση του Ελεγκτικού Συνεδρίου, προτείνεται η κατάργηση της παρ. 3 του άρθρου 21 του Ν 2362/95, κατά το μέρος που αφορά στους ΟΤΑ.

 

8. Ρητή απαγόρευση κατάσχεσης μετρητών εις χείρας τρίτων που προορίζονται για αποδοχές καθώς και των ανταποδοτικών και των ειδικευμένων εσόδων των δήμων.

 

Μέχρι σήμερα τα διαθέσιμα των ΟΤΑ που βρίσκονται στα χέρια τρίτων (τράπεζες, ΔΕΗ, ΤΠ και Δ κ.λ.π.), χαρακτηρίζονται ως ακατάσχετα ή όχι από τη νομολογία των δικαστηρίων, η οποία πολλές φορές δεν είναι ενιαία αλλά αντιμετωπίζει το ίδιο ζήτημα διαφορετικά. Οι διατάξεις της παρ. 1 του άρθρου 4 του Ν 3068/2002, που ορίζουν τα δεκτικά κατάσχεσης και τα ακατάσχετα περιουσιακά στοιχεία, αποδείχθηκε ότι δεν αρκούν για τη ρύθμιση του ζητήματος αυτού.

 

Λόγω της χιονοστιβάδας των κατασχέσεων που επιβάλλονται σε βάρος των δήμων, προτείνεται η θέσπιση ρητών διατάξεων, εναρμονισμένων με το σύνταγμα και τις διεθνείς συνθήκες, με τις οποίες θα ορίζονται τα έσοδα των ΟΤΑ που είναι ακατάσχετα (π.χ. μετρητά προοριζόμενα για μισθοδοσία, ΣΑΤΑ, ανταποδοτικά έσοδα, πόροι του ΘΗΣΕΑ, ΚΑΠ για λειτουργικές ανάγκες των σχολείων, δάνεια, κοινοτικές χρηματοδοτήσεις), έτσι ώστε να διασφαλίζεται η στοιχειώδης λειτουργία του δήμου, χωρίς παράλληλα να καταργείται το δικαίωμα έννομης προστασίας των πολιτών.

 

9. Κατάργηση της υποχρέωσης των δήμων να αποδίδουν χαρτόσημο για μη εισπραχθέντα μισθώματα ακινήτων.

 

Σύμφωνα με τη διάταξη της παρ. 2α του άρθρου 13 του Κώδικα Τελών Χαρτοσήμου (ΠΔ της 28/7/1931, ΦΕΚ 239/Α), στα εισοδήματα (μισθώματα) από  την εκμίσθωση ακινήτων (οικοδομών και γαιών) επιβάλλεται τέλος χαρτοσήμου και ΟΓΑ χαρτοσήμου 3,6%, εκτός από τα μισθώματα των κατοικιών όπου το τέλος χαρτοσήμου περιορίζεται στο 1,5% από 1/1/2007 μέχρι 31/12/2007 και από 1/1/2008 και μετά καταργείται (άρθρο 3 παρ. 4 Ν 3522/2006).

 

Επί μισθώσεων στις οποίες συμβάλλεται ως εκμισθωτής ή μισθωτής το δημόσιο, οι δήμοι ή άλλα πρόσωπα απαλλασσόμενα από τα τέλη χαρτοσήμου, το τέλος χαρτοσήμου βαρύνει εξ ολοκλήρου τον αντισυμβαλλόμενο εκμισθωτή ή μισθωτή. Αντίθετες συμφωνίες δεν ισχύουν (άρθρα 13 παρ. 2 περίπτ. ζ΄ και 33 παρ. 2 ΚΤΧ).

 

Ως εισόδημα από ακίνητα για την επιβολή του τέλους χαρτοσήμου νοείται όχι μόνο τα μισθώματα που εισπράχθηκαν, αλλά και εκείνα που είναι απλώς απαιτητά, έστω και αν δεν έχουν εισπραχθεί. Δηλαδή η τυχόν μη είσπραξη από τον εκμισθωτή μέρους ή όλου του μισθώματος δεν ασκεί επιρροή στην υποχρέωσή του να καταβάλει το τέλος χαρτοσήμου.

 

Στην παρούσα οικονομική συγκυρία κατά την οποία οι δήμοι αδυνατούν αντικειμενικά να εισπράξουν τα μισθώματα δημοτικών ακινήτων, θα ήταν σκόπιμο η υποχρέωσή τους για την απόδοση του χαρτοσήμου στο δημόσιο να περιορίζεται μόνο για τα ποσά που πράγματι εισέπραξαν μέσα στο έτος. Για το σκοπό αυτό απαιτείται νομοθετική ρύθμιση.

 

10. Απόδοση στους δήμους της κράτησης 1% υπέρ ΤΥΔΚ στις δαπάνες εκτέλεσης τεχνικών έργων.

 

Μετά την κατάργηση από 1/1/2011 της ΤΥΔΚ των πρώην κρατικών περιφερειών, η κράτηση 1% επί της δαπάνης εκτέλεσης έργων που προβλέπεται από το ΝΔ 107/1946 και το ΝΔ 4260/62 εξακολουθεί να διενεργείται, αφού δεν υπήρξε σχετική καταργητική ρύθμιση.

 

Εφόσον η κράτηση αυτή διατηρηθεί, προτείνεται η απόδοσή της στους δήμους.

 

11. Αύξηση του ορίου απ’ ευθείας ανάθεσης μικρών τεχνικών έργων.

 

Προτείνεται η αύξηση του ισχύοντος χρηματικού ορίου απ’ ευθείας ανάθεσης μικρών τεχνικών έργων (14.673,51 ευρώ χωρίς το ΦΠΑ για τους δήμους Αθηναίων, Πειραιώς και Θεσσαλονίκης και 10.271,46 ευρώ χωρίς το ΦΠΑ για τους λοιπούς δήμους) στο ποσό των 20.000 ευρώ, χωρίς το ΦΠΑ, για όλους τους δήμους.

 

Με τον τρόπο αυτό θα εξομοιωθεί το όριο απ’ ευθείας ανάθεσης έργων και υπηρεσιών και θα διευκολυνθεί το αρμόδιο όργανο (οικονομική επιτροπή) στην ταχεία σύναψη και εκτέλεση συμβάσεων μικρής αξίας, που κρίνονται απαραίτητες για τη βελτίωση της τοπικής υποδομής κάθε δήμου.

 

 

 

 

 

 

 

 

Παρά τις επανειλημμένες προσπάθειες της τοπικής αυτοδιοίκησης να μεταβιβαστούν στους δήμους το σύνολο των αρμοδιοτήτων για τις λαϊκές αγορές (αδειοδοτήσεις, χωροθέτηση και τοποθέτηση, καθορισμός δικαιώματος, είσπραξη τελών κλπ), μέχρι σήμερα το κεντρικό κράτος αδιαφορεί προκλητικά. Μάλιστα με την εγκύκλιο Α2-2024/16-12-2011 και το έγγραφο 140/18-4-2012 της Γενικής Γραμματείας Εμπορίου διευκρινίζει ότι την αρμοδιότητα καθορισμού και είσπραξης του ημερήσιου δικαιώματος που υποχρεούνται να καταβάλλουν οι προσερχόμενοι στους χώρους των Λαϊκών αγορών πωλητές την ασκεί ο Γενικός Γραμματέας Αποκεντρωμένης Διοίκησης! Και όλα αυτά τη στιγμή που όλοι γνωρίζουν ότι η Αποκεντρωμένη Διοίκηση δεν διαθέτει ούτε το μηχανισμό είσπραξης από τους πωλητές ούτε το μηχανισμό απόδοσης των εσόδων αυτών στη συνέχεια στους δήμους. Πραγματικά μένει έκπληκτος κανείς για το πώς αντιλαμβάνεται το κεντρικό κράτος την πραγματικότητα και τα καθημερινά προβλήματα που βιώνουν οι δήμοι και το κόστος που επωμίζονται προκειμένου να λειτουργούν αποτελεσματικά οι λαϊκές αγορές.

 

Είναι γνωστό ότι η ΚΕΔΕ έχει ήδη κάνει σχετικές παραστάσεις στο Υπουργείο τεκμηριώνοντας αναλυτικά την αυτονόητη θέση ότι οι σχετικές αρμοδιότητες θα πρέπει να μεταβιβαστούν στους Δήμους. Είναι γνωστό επίσης ότι και η Ένωση Περιφερειών Ελλάδας δεν έχει αντίρρηση στην προοπτική μια τέτοιας ρύθμισης. Είναι επίσης γνωστές και οι υποσχέσεις που έχουν δοθεί για αλλαγή της σχετικής νομοθεσίας. Μέχρι να γίνουν όμως όλα αυτά οι Δήμοι εξακολουθούν να χρεώνονται τις δαπάνες καθαριότητας των λαϊκών δίχως να ασκούν τα δικαιώματά τους επί της χωροθέτησης και είσπραξης των ανταποδοτικών τελών.

 

Για όλους τους παραπάνω λόγους το ΔΣ της ΠΕΔ Δυτικής Μακεδονίας αποφάσισε ομόφωνα να εισηγηθεί προς όλους τους Δήμους της περιφέρειας να συντονίσουν τη δράση τους και να μην είναι πλέον παθητικοί παρατηρητές αυτής της προβληματικής κατάστασης. Το υπάρχον θεσμικό πλαίσιο που παρατίθεται παρακάτω, μας δίνει τα σχετικά εφόδια.

 

Στο πλαίσιο αυτό προτείνουμε με απόφαση του δημοτικού συμβουλίου, έπειτα από εισήγηση της Οικονομικής Επιτροπής σύμφωνα με την περ. ζ του άρθρου 72 του Ν. 3852/2012, να επιβάλλονται τέλη, δικαιώματα ή εισφορές μεταξύ άλλων, για υπηρεσίες που συμβάλλουν στη βελτίωση της ποιότητας ζωής και στην καλύτερη εξυπηρέτηση των πολιτών. Τα τέλη αυτά ή οι εισφορές έχουν ανταποδοτικό χαρακτήρα.

 

Από τις διατάξεις του άρθρου 94 παρ. 6 εδ 32 του Ν. 3852/2012 μεταβιβάστηκε στους Δήμους η αρμοδιότητα έκδοσης αποφάσεων για την ίδρυση, τη μετακίνηση, τη διάλυση και τον καθορισμό του τρόπου της εν γένει λειτουργίας λαϊκών αγορών, σύμφωνα με την κείμενη νομοθεσία περιλαμβανομένης της χορήγησης επαγγελματικών και παραγωγικών αδειών καθώς και κάθε άλλου συναφούς αντικειμένου, εκτός από την απόφαση τοποθέτησης των πωλητών στις λαϊκές αγορές, η οποία εκδίδεται από το Περιφερειακό Συμβούλιο, ανά περιφερειακή ενότητα.

 

Επίσης, σύμφωνα με την με αριθ.  65235/7275/26-6-2008ν (ΦΕΚ Β 1262/1-7-2008) απόφαση του Γ.Γ. της Περιφέρειας Δυτικής Μακεδονίας «Περί καθορισμού του ύψους, της διαδικασίας και του τρόπου καταβολής και είσπραξης του ημερήσιου δικαιώματος» καθορίστηκε το ημερήσιο δικαίωμα που θα καταβάλλουν οι προσερχόμενοι στους χώρους λειτουργίας των λαϊκών αγορών πωλητές, ανά νομό της Περιφέρειας Δυτικής Μακεδονίας, σε ένα (1) ευρώ το μέτρο μήκους.

 

Με βάση το παραπάνω πλαίσιο προτείνουμε και καλούμε:

 

1. Το Υπουργείο να δρομολογήσει άμεσα την τροποποίηση του θεσμικού πλαισίου έτσι ώστε όλο το διαδικαστικό σκέλος που αφορά στις λαϊκές αγορές (αδειοδοτήσεις, χωροθέτηση, καθορισμός δικαιώματος, είσπραξη τελών κλπ) να μεταβιβαστεί στους Δήμους, σύμφωνα και με το άρθρο 102 του Συντάγματος περί διοίκησης των τοπικών υποθέσεων.
2. Την ΚΕΔΕ να εντείνει περαιτέρω τις προσπάθειές προς το κεντρικό κράτος έτσι ώστε να μην υπάρξουν άλλες καθυστερήσεις στην τροποποίηση του θεσμικού πλαισίου.
3. Τις ΠΕΔ της χώρας να συντονίσουν τη δράση τους με τις προσπάθειες τις δικές μας και της ΚΕΔΕ καθώς ενωμένοι μπορούμε να πετύχουμε πολλά.
4. Τους Δήμους της περιφέρειας Δυτικής Μακεδονίας να προχωρήσουν στην ψήφιση σχετικών αποφάσεων από τα δημοτικά τους συμβούλια επιβάλλοντας αμέσως το προαναφερόμενο τέλος καθαριότητας το οποίο έχει ανταποδοτικό χαρακτήρα και δεν ταυτίζεται με το ημερήσιο δικαίωμα.

 

 

 

 

 

 

 

 

Θεσμοθέτηση των εθελούσιων ενδοδημοτικών και διαδημοτικών μετατάξεων των δημοτικών υπαλλήλων, μετατάξεων από ΝΠΙΔ και ΝΠΔΔ προς τους Δήμους και αντίστροφα αλλά και από Δημοτικές επιχειρήσεις προς ΝΠΙΔ ή άλλες Δημοτικές επιχειρήσεις, με ταυτόχρονη απλούστευση των σχετικών διαδικασίων.

 

Με βάση το ισχύον θεσμικό πλαίσιο απαιτείται πάνω από ένας χρόνος προκειμένου να ολοκληρωθεί μια μετάταξη! Να εφαρμοστεί η πρόταση της ΚΕΔΕ για νομοθετική ρύθμιση που έχει ήδη κατατεθεί στα συναρμόδια υπουργεία με βάση την οποία ο χρόνος που απαιτείται για την ολοκλήρωση μιας μετάταξης να μπορεί να μειωθεί στο ελάχιστο.

 

 

 

 

 

 

Σύμφωνα με τις διατάξεις του Ν. 2738/1999 (Φ.Ε.Κ. 180/Α΄/9-9-1999) «Συλλογικές διαπραγματεύσεις στη δημόσια διοίκηση, μονιμοποίηση συμβασιούχων αορίστου χρόνου και άλλες διατάξεις» και της αρίθμ. 31945/13-9-1999 εγκυκλίου του ΥΠ.ΕΣ.Δ.Δ.Α. μονιμοποιήθηκαν όσοι παρακολούθησαν και ολοκλήρωσαν το πρόγραμμα κατάρτισης και απόκτησης επαγγελματικής εμπειρίας άνεργων επιστημόνων αποφοίτων Α.Ε.Ι. & Τ.Ε.Ι., σε θέματα Τοπικής Αυτοδιοίκησης & Τοπικής Ανάπτυξης. Ένα πρόγραμμα που υλοποιήθηκε από το Υπουργείο Εσωτερικών Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης, το Υπουργείο Εργασίας & Κοινωνικών Ασφαλίσεων, την Κ.Ε.Δ.Κ.Ε., τον Ο.Α.Ε.Δ. και την Ε.Ε.Τ.Α.Α. βάσει προγραμματικής σύμβασης.

 

Παρόλο που η παρακολούθηση αυτού του προγράμματος αποτελούσε προϋπόθεση για την μονιμοποίηση των άνεργων επιστημόνων αποφοίτων Α.Ε.Ι. & Τ.Ε.Ι., εντούτοις δεν αναγνωρίσθηκε ως προϋπηρεσία ο χρόνος παρακολούθησης των προγράμματος. Θα πρέπει να επισημανθεί ότι το πρόγραμμα περιελάμβανε και πρακτική άσκηση στους νεοϊδρυθέντες Δήμους.

 

Ζητείται η αναγνώριση του χρόνου παρακολούθησης του προγράμματος ως προϋπηρεσία. Το πρόγραμμα είχε συνολική διάρκεια 2.264 ώρες, από τις οποίες 600 ώρες ήταν θεωρητική κατάρτιση και 1.664 πρακτική εφαρμογή και εκτελέστηκε για λογαριασμό της ΚΕΔΚΕ από την ΕΕΤΑΑ. Η υλοποίησή του ξεκίνησε τον Αύγουστο του 1998 και ολοκληρώθηκε τον Νοέμβριο του 1999. Συνοπτικά περιλάμβανε θεωρητική κατάρτιση 4 μηνών και πρακτική κατάρτιση στους νεοσύστατους κατά βάση Δήμους η οποία ήταν κατ’ ουσία κανονική εργασία.Το θέμα είναι γνωστό στο ΥΠΕΣΔΔΑ.

 

Σημειώνεται ότι οι Μηχανικοί ΠΕ λόγω της υποχρεωτικής ασφαλίσεως τους στο ΤΣΜΕΔΕ, για να αποκτήσουν έναρξη επαγγέλματος, κατά τη διάρκεια του προγράμματος πλήρωσαν τις εισφορές τους με δικές τους δαπάνες ενώ το πρόγραμμα κάλυπτε μόνο την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για τις υπόλοιπες ειδικότητες.

 

Με την παρούσα ζητείται να προβλεφθεί σχετική νομοθετική ρύθμιση ώστε το παραπάνω χρονικό διάστημα να αναγνωριστεί ως προϋπηρεσία στο δημόσιο.

 

                                                     

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Για το Διοικητικό Συμβούλιο

 

Η Πρόεδρος της ΠΕΔ Δυτικής Μακεδονίας

 

Παρασκευή Βρυζίδου

 

Δήμαρχος Εορδαίας